Wij wandelen graag langs de kleine paadjes, de binnenwegjes en onbekend gebied. Wat we nu al meer merkten is dat sommige van die paadjes helemaal niet meer bestaan of rare situaties vertonen.

Ooit liepen we zo een veldweg in die doodliep op een veld en wij over de straat terug naar huis moesten.

Een andere keer liepen we een veldweg in waarvan we goed wisten dat hij aan de andere kant ook bestond. Alleen hadden we geen rekening gehouden met het maïsveld tussen beide veldwegpunten in.

Het is niet dramatisch, we zijn altijd goed thuis geraakt, soms met wat zoekwerk, die ene keer tussen de maïs door, maar dat maakte het allemaal wat avontuurlijker.

Ik begon me enkel één en ander af te vragen toen we, een veldweg uitkomend op de straat recht daar tegenover zijn verlengde zagen maar ook dat er zich op het einde ervan een -ons bekend- tankstation bevond. En die weg zou dan een hoek van 45° maken en zo een stuk spie met een kruispunt afsnijden maar daar -en dat weten we- is dat gewoon de oprit van bovenvermeld tankstation. En tegenover aan de andere kant van de spie bevindt zich dan weer de eerst vernoemde doodlopende die er blijkbaar verlengde van was.

Je kan je afvragen wie of wat beslist heeft om die veldwegen te bebouwen of in te zaaien of te verplaatsen. Ik hoorde wel al van gemeentegrenzen waar men met dat soort foliekes te maken krijgt.

Gelukkig bestaan er nu websites waar je dat kan bekijken. Inderdaad gelukkig maar, want zo een stuk weg volgen en op je stappen terug moeten keren … ooit was dat misschien avontuurlijk, maar nu vind ik dat enorm treiterachtig.