Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Het lokkertje

In de buurt op wandel noteerden we ineens een nieuwe wandelbewegwijzering. “Aha” zei Luc “ik las daar al iets over. Het gaat om een wandeling langs pelgrimswegen naar Scherpenheuvel1.”

Luc had dat altijd al eens graag gedaan, nadat hij ooit -zo’n 40 jaar geleden, schat hij- samen met zijn broer gestrand was aan het station van Zichem. Broer en ik geraakten er wel en dat is dan weer bijna 50 jaar geleden.

Dus Luc opperde … en ik dacht: “Oh jee! 40 kilometer!”

We hebben het bekeken. Het lokt. Het lokt niet. We hebben zin. We hebben geen zin. En zo is het op de lange baan geraakt. Maar van hier naar ginder is wel degelijk een lange baan.

Feit is, moesten we het ooit doen, Zoneke ons daar moet komen opladen en ons naar huis brengen. De vraag is enkel of hij ons binnen kan dragen.

____________________
1 Scherpenheuvel-Zichem

Previous

De eerste keer

Next

Tis niet goed, maar ’t kan geen kwaad

12 Comments

  1. Veertig kilometer is wel een heel eind! Maar moet het in één keer?

    • ms

      Het moet niet, maar het is gebruikelijk. Vooral dat je over pelgrimswegen (veldwegen en zo meer) loopt en de dorpen tussen hier en daar niet bepaald voorzien zijn op toerisme.

      Je kan wel overnachten, eens ter plaatse. Dat moet je denkelijk wel boeken, maar dat helpt ons niet.

  2. Zo’n wandeling is een serieuze uitdaging.

    • ms

      Dat was het bijna 50 jaar geleden ook al.

      Toen gingen Broer en ik ’s nachts, gingen naar de vroegmis in de basiliek en keerden dan met het OV terug naar huis, kropen in ons bed en die avond ging ik al weer uit bij “de Paters”.

      Het dansen liep wel iets strammer dan normaal.

  3. Uitproberen, je merkt vanzelf hoe ver je komt.

  4. Je hebt sterke benen, neem ik aan.😊

  5. Dat zou me te ver zijn. In twee etappes zou vermoedelijk wel lukken.

  6. elsjeveth

    Veertig kilometer, amai…dat is mij veels te ver.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén