Zoek
Herinneringen kunnen ook last hebben van de ouderdom, ze kunnen jong zijn, belegen maar ook beschimmeld.
Hoor maar!
Luc en ik gaan naar een boekenmarkt (kijken) en beslissen er dan maar op de laatst mogelijke menselijke dag van deze komende week een wandeling aan te breien.
“Pietersheim” zeg ik. “Daar waren we ooit met de kleindochters om naar die ruïne te gaan kijken”. Laatst hadden ze triomfantelijk een foto van die keer getoond, die ik hier niet kan tonen of ik zou ons gezicht moeten blurren. Ik zal dat efkes doen …
(Lees verder onder de foto)
Foto’s van die keer heb ik zelf ook niet door een kapotgevallen losse harde schijf. Bovenstaande bezorgde Amke me dus ergens het voorbije jaar, foto genomen op 30 oktober 2016 om 1314u (om volledig te zijn).
De nieuwe versie hoefde ik niet te blurren.
(Lees verder onder de foto)
Pietersheim dus. We rijden de parking op en ik zie het kasteel/restaurant voor me staan en zeg ontgoocheld: “Hier waren we al eens, nog niet zolang geleden”.
Raar maar waar roept de wandeling geen enkele herinnering op, niet één. Tot we helemaal op het laatst aan die ruïne aankomen vanwaar we het kasteel/restaurant bijna kunnen aanraken.
“Wanneer waren we hier dan?” vraag ik me af. Er zijn geen sporen van terug te vinden, geen foto’s, geen Runtastic vermelding, niks op het blog.
Heb ik nu écht één herinnering in twee delen opgeslagen? Het ruïnebezoek normaal herinnerd maar dat nieuwere kasteel/restaurant niet zo lang geleden?
Het ten kan ni anders.
petergreyphotography
Intrigerend! Het is niet een mysterieus Déjà Vu, of een ander kasteel dat er heel erg op lijkt? Een herinnering in twee delen opslaan, beide verschillend in tijd. Ik graaf in mijn kwijnende geheugen of ik zelf zoiets eens heb meegemaakt. Maar nee, ik tast tussen schimmel en mist en niets doemt op.
ms
Ik denk het niet, anders zou die wandeling wel hier of daar een belletje doen rinkelen hebben.
Bovendien zouden er dan foto’s moeten zijn. Die schijf is in 2016 gevallen, alles erna staat op de huidige.
Matroos Beek
Het ziet er echt mooi uit. Ja, soms gaat je geest met je een loopje nemen. Ik denk dat het wel kan dat je geest iets opslaat in twee delen.Dat had ik gisteren ook nog toen ik mijn geldbeugel kwijt was. Ik was zeker dat ik ermee in mijn handen had gestaan een uur voordien. Toen we hem vonden onder de autostoel, was het overduidelijk dat dat onmogelijk was. Nu twijfel ik weer aan mezelf.
ms
Dat is vaker zo als je iets zoekt, dat je denkt te weten waar je het liet.
Rob Alberts
Als dat wegvallend geheugen maar niet blijvend is?
Stille groet,
ms
Het valt niet weg, het verdubbelt.
Suskeblogt
Ik ben ook heel wat herinneringen verloren van uitstappen uit de tijd dat onze kinderen nog klein waren. Zoiets zal dus wel meer voorkomen.
ms
De herinnering is er, maar het “hoe” niet meer.
Bertie
Het geheugen is nu eenmaal niet altijd betrouwbaar, mogelijk is de herinnering over een jaar weer gekanteld.
Wel mooi, ziet er beetje geheimzinnig uit.
ms
Echt niet. Want als ik me probeer te herinneren hoe we destijds bij die ruïne geraakt zijn, kom ik er niet.
Bertie
🙂
elsjeveth
Wellicht toch twee locaties die enorm veel op elkaar lijken, ofwel je persoonlijke harde schijf vertoont een selectief geheugen dat enkel zaken opslaat die de moeite waard zijn (of waren, alhoewel de beelden dat niet doen vermoeden)
ms
Een soort nevenherinnering. 😁