Amke en ik hadden het over taal. Waar zij eerder geneigd is om Engelse woorden en uitdrukkingen te gebruiken ben ik meer voor de Nederlandse benamingen.

Ze ging het ineens over taalpuristen hebben en ze lachte wat toen ze vroeg: “Weet je hoe taalpuristen een douche zouden vertalen?” en ze gaf zelf onmiddellijk het antwoord: “Een stortbad”.

Hilarisch vond ze dat.

Luc en ik bekeken elkaar met een plotse herinnering in ons hoofd en zegden quasi gelijktijdig: “Zo heette dat vroeger”.

Jawel, jaren geleden, toen nog niet ieder huis zijn eigen badkamer had, waren ze bij de CM-vakanties al voorzien van stortbaden. Maar vooraleer die goed en wel ingeburgerd geraakten plaatsen de meeste mensen eerst een ligbad of een zitbad waarna pas de douche zijn intrede deed.

De naam “stortbad” was vergeten.

Ik kan me nu ook niet herinneren hoe de klasgenote het noemde toen ze haast euforisch aankondigde dat er in ons hotel in Parijs ene was en we allemaal uitgebreid onder dat water hebben gestaan. Ik denk, met aan zekerheid grenzende twijfel, dat het toen al douche was.

Of ik er nu ga naar teruggrijpen? Ik weet het zo niet. “Ik ga douchen” is eenvoudiger dan: “Ik ga een stortbad nemen” of “Ik ga in het stortbad”, laat staan “Ik ga stortbaden”.