Zoek
Wandelden we bij Sunparks met gemak zo’n 10 km per dag, waren we nog niet moe.
We gingen dus maar een mooie lange wandeling kiezen voor de dag dat we in Villers-la-Ville -eindelijk eens- naar de abdijruiruïnes1 gingen kijken.
Ik vond er eentje, veelbelovend2, maar … mààr 7km lang, goed bewegwijzerd volgens de site -om verkeerd te lopen moest je het al bewust doen- en vlak. Zo gemakkelijk dat je het ook met een kinderwagen kon doen.
Tja zoveel lof, dat konden we niet laten liggen.
En we vertrokken bergop (dat is vlak op zijn Waals) over een modderige bosweg (hopelijk hebben die kinderwagens quadbanden) én we liepen verloren … neen dat deden we niet. We volgden dat ene -afwijkende- plaatje gewoonweg niet en kwamen wat verder terug op het juiste spoor. Daarna was het zo vlak dat we een lange trage trap op moesten (kinderwagens kunnen die beter afhossen) en waren blij toen we onze auto op die parking zagen staan. We hadden hoop en al vijf kilometer gewandeld.
Daarna trokken we de ruïnes in, gingen met de lift naar boven (ik moest wat aan de artrose denken na die trappen tijdens de wandeling), liepen door de passerelle en namen de lift naar beneden (zo goed Artroseke?).
We liepen tussen de overblijfselen van de oude Cisterciënzerabdij3, die in schoonheid en geschiedenis niet moet onderdoen voor sommige veelgeprezen Britse abdijruïnes en gingen het steile -trappen- meditatiepad4 op om van daarboven foto’s te kunnen nemen.
…Die avond, in ons verblijf voor één nacht, zat ik op het bed wat te lezen, wou opstaan en kon dat bed niet uit.
Mijn benen waren verstijfd van de krampen en dan denk je: efkes doorbijten, recht springen en wat ronddartelen …
Maar het was dat recht springen dat een probleem vormde, want het bed stond -op de tweede verdieping (wéér trappen)- onder de dakhelling en recht springen zou betekenen dat ik daar een deuk in dat plafond ging knallen.
Luc kwam helpen: “Je moet omrollen” zei hij “zodat je er aan de andere kant uit kan stappen”. “Wil ik helpen?”
“Waag het niet!” dreigde ik toen hij aanstalten maakte om de daad bij het woord tevoegen.
…Ik heb getwijfeld of ik het tweede deel van dit log wel zou vertellen, maar ach achteraf gezien, was het wel een lachwekkende -alhoewel pijnlijke- situatie.
____________________1 Villers-la-Ville
2 Wandeling
3 Cisterciënzers
4 Het Meditatiepad
____________________
petergreyphotography
Jullie hebben al met al dus best een eind gelopen. En aan het eind heel mindful trappen beklommen teneinde innerlijke rust te ontwikkelen. Wie wil dat nou niet! Dat die innerlijke rust zich zou vertalen in verkrampte ledematen kon je natuurlijk niet weten. Ik moest grinniken bij je mooie verslag, en dank zij de link heb ik ook een mooie wandeling opgeslagen, voor als ik weer eens in de Ardennen ben. Die abdij lijkt me zeer de moeite waard.
ms
De abdij is meer dan de moeite waard.
De url van de wandeling geeft de indruk dat ze zich in de Ardennen bevindt, maar eigenlijk is Villers-la-Ville in Waals Brabant, tegen de provincie Namen aan.
Het rondlopen tussen die ruïnes zal ook wel enige kilometers op de teller zetten, maar dat is dan eerder slenteren. Behalve dat meditatiepad, dat is klimmen als een berggeit.
Bertie
Een simpel wandelingetje was het dus niet, eerder een hindernisbaan. 🙂
Ik hoop dat je snel weer mobiel was?
De abdij zit er indrukwkkend uit, zou ik ook wel eens van dichtbij willen zin.
ms
Neen eigenlijk was het wel een gewone mooie wandeling, maar met een kinderwagen moet je er niet aan beginnen.
Het was heuvelachtig maar niet steil, maar de ondergrond was verzadigd en modderig.
En dan had je dat ene kruispunt met een afwijkend plaatje. Maar dat kon ik dan op Runtastic zien dat dat gewoon een rondje rond een veld was, dus hebben we dat bewust overgeslagen. Daardoor moesten we dan wel een paadje door een weide volgen.
Maar al bij al is het wel een aanrader, maar dan zonder te vertellen dat het eigenlijk kinderspel is.
De abdij is dan weer wat anders, Dat is slenteren, kijken, -weer té veel- foto’s nemen en het -zoals altijd- van bovenaf willen bekijken, dus dat was wel klimmen.
Een aanrader, die abdij. Echt wel. Wandeling trouwens ook, maar zonder wielen.
Suskeblogt
Je hebt het hoe dan ook overleefd ook al kon je achteraf niet meer uit bed.
Wel de moeite om te wandelen zo te zien via de links.
ms
Dat was het zeker. Ook het abdijbezoek was prachtig. Die foto’s ga ik nu uitsorteren, dan plaats ik die straks op “In Beeld“.
Matroos Beek
Die abdij staat ook op mijn verlanglijstje. Het lijkt me prachtig daar.
Ik zie het voor me, het slapen onder een dak waarbij je met plotse bewegingen met je kop door het dak schiet. Gelukkig is het niet gebeurd, maar het is wel ellendig als je daar plots krampen krijgt…
ms
Meestal bekijk ik de foto’s beter om te zien of het bed vrij staat. Dat deed ik deze keer niet, blij dat ik was dat ik nog iets bij prijs gevonden had. Dom.
De abdij is een absolute aanrader.
elsjeveth
Mooie wandeling en grappige anekdote. Met zoveel trappen en kilometers kan ik me voorstellen dat je lijf even tegenstribbelde…de hotelkamer was daar niet op ingericht.
ms
Er waren echt wel veel trappen. En ik was niet op de hotelkamer voorbereid.