Zoek
Het was niet de eerste keer dat Luc iets gevaarlijk vond waar ik geen graten in zag.
Zo was er lang geleden de afdaling van een berg in Frankrijk. We hadden net de kabellift gemist waarop ik besloot te voet naar beneden te gaan.
(Lees verder onder de foto)
Wij waren nog niet zo lang samen, hij had zich toen nog kunnen bedenken.
Later heeft hij wel meer van dat soort afdalingen meegemaakt, met het bijhorende gemopper natuurlijk, zoals ik al wel vaker vertelde.
De laatste keer dat hij vond dat ik gevaarlijke stoten uithaalde, is niet zo lang geleden. Het was in Antwerpen, toen ik foto’s ging nemen van het Havenhuis.
Ik wou dat Havenhuis uit alle hoeken en kanten fotograferen, alleen … lag van die ene kant die Schelde een beetje in de weg. Ik kreeg het er wel op, maar nogal scheef.
En bij elk pasje dat ik dichter bij die Schelde ging zetten, ging Luc aan het foeteren over hoe gevaarlijk dicht ik bij die rand stond.
Ik heb het opgegeven. Echt. Ik ben ermee gestopt toen ik aan de rand van die blauwe steen stond.
Ik heb er ooit nog al dicht bij gestaan in gevaarlijker omstandigheden …
(Lees verder onder de foto)
Denkte ni? Ik wel …
Suskeblogt
Soms doet men dingen die achteraf gevaarlijk bleken, maar waar men op dat moment niet bij stil stond. Gelukkig niets gebeurd.
ms
Gevaarlijk zijn die dingen niet. Sommige wandelpaden zijn scabreus dat wel.
En met een windstoot of een misstap of een losliggende steen lig je zo die Schelde in.
Als ik op straat op het trottoir loop kan ik met een losliggende steen of een misstap zo op straat vallen voor die ene aanstormende auto.
Dan kan ik beter binnen blijven. Maar … we wonen hier op een hoek. Er kan er zo maar ene langs mijn venster binnen rijden.
In de keuken gaan zitten? Ja maar als die dakpannen van de kerktoren zouden afwaaien …
In de kelder dan maar. Maar als die beek eens zo hard zou overstromen dat ze via het keldergat toch binnen geraakt …
Ik doe geen dingen die ik gevaarlijk vind. Sommige dingen die anderen doen vind ik gevaarlijk, zoals kleine kindjes langs een drukke straat laten lopen zonder een handje te geven bij voorbeeld.
Eén keer heb ik achteraf gedacht: “Dat was gevaarlijk.” Meer nog, dat was twee keer gevaarlijk. En dat was niet eens windstoten-, misstap- of losse stenen-gevaarlijk, maar er hing een erg dreigende sfeer als van iets heel ergs boosaardig.
elsjeveth
Ha ha …geweldige foto s met een nostalgie naar waaghalzerij
ms
😂
Haba
Gevaarlijk of niet, op die foto was je een schattig kindje. ik denk dat als je toch in het water was gesukkeld, degene die de foto maakte je gelijk had opgedoken.
ms
Mijn moeder kon niet zwemmen, laat staan duiken en ik weet niet of mijn vader erbij was. Ik weet zelfs helemaal niet wie die foto genomen heeft.
Matroos Beek
Wat een schattig meisje!
Toch gewaagd zo’n schoon kindje dicht bij het water.
Niet dat ik een lelijk kindje in het water zou gooien hoor.
ms
Ik weet niet of ik het zou geriskeerd hebben. Zo’n klein kind reageert nogal onverwacht en houd het dan nog maar tegen.
Bertie
Ook mooie kindjes hebben lef, dat zie je maar weer. 🙂
Soms besef je het gevaar pas achteraf. Dat is maar goed ook, een mens zou anders nooit wat durven.