Zoek
Zeg ik altijd dat ik niet zo museumgezind was? Dat is niet helemaal waar. Ik/we en later wij gingen wel altijd naar een vernissage als we daar weet van hadden, stapten altijd binnen bij een tentoonstelling en reden telkens de route van Tempus Arti toen die nog doorging.
Maar bewust naar een museum stappen, neen, dat deden we vroeger niet. Maar dat kunst bekijken heeft er toch wel altijd in gezeten.
De ellende -of is het een meevaller?- is dat, hoe meer ik zie, hoe meer ik wil zien. Hoe meer ik weet, hoe meer ik wil weten. Hoe meer ik googel, hoe meer ik vind. Om uiteindelijk tot het besef te komen dat er nog meer te zien is dan wat we al zagen.
Zo wil ik nu weer meer weten over Théodore Géricault1 (1791-1824) omwille van het “Portret van een kleptomaan2” dat me leek te roepen en me aansprak daar in het msk in Gent.
Veel vind ik van Théodore Géricault niet terug, maar ik vraag me wel af waar we die vier -of toch vijf?- andere portretten3 kunnen zien. Ook eens op googelen.
Afin, op voorzet van Luc waren we gisteren terug in het KMSKA. We hadden besloten ons deze keer enkel bij de oude meesters te houden.
Wij waren er niet alleen. Na met moeite en alle sjaans het allerlaatste plaatske op de P+R parking van de PIDPA gevonden te hebben, hebben we met moeite en alle sjaans de allerlaatste locker in het KMSKA weten te bemachtigen.
Grote groepen, waarschijnlijk scholen liepen er buiten, liepen er binnen en liepen er door, waarvan we er menigeen ongeïnteresseerd op de zetels zagen hangen, op de trappen zagen zitten en in de cafetaria zagen duiken.
Maar ach, het KMSKA is groot genoeg en wij waren blij de oude meesters terug te zien en zij ons ook.
____________________1 Théodore Géricault
2 Portret van een kleptomaan -> msk
3 Portret van een kleptomaan
____________________
petergreyphotography
De Kleptomaan is interessant schilderij omdat het een mooi voorbeeld is van een wetenschapper/opdrachtgever die vanuit een op zich juist inzicht toch een onjuiste conclusie trekt. Maar wat heeft Géricault een schitterend portret geschilderd! En ja, ook ik zou graag de overige koppen willen zien!
ms
Na een beetje zoeken vond ik de Franse naam van “La Monomane de l’envie“. Daar staan ze allemaal in vermeld mét museum. Maar om ze te zien moet je wel op wereldreis. Er hangt er eentje in Springfield, Massachusetts.
En zeggen dat ik ooit zo vaak in Lyon ben gepasseerd … dju toch. 😉
Als een schilderij in een hele zaal ineens je aandacht trekt, heeft dat volgens mij toch iets te betekenen.
Bertie
De schilder bevond zich in interessant gezelschap van vooruitstrevende artsen.
Een knap schilder.
Zijn zelfportret doet wat vrouwelijk aan maar als nietkenner kan ik het niet goed beoordelen.
ms
Dat vond ik ook, maar hij was nog erg jong toen hij stierf. Misschien was het modegebonden, misschien moest dat meer mannelijke nog komen. Of misschien was het zijn smaak en goesting.
Er zijn ook wel kunstwerken van vrouwen te zien. Mooie zelf, zo mooi dat ze er ook uitspringen, zoals dit.
In Mu.ZEE hangen er ook en dan denk ik: “waarom hebben ze dàt in de (meisjes)school niet aangehaald?” Omdat ze vonden dat het niks voor vrouwen was?
Misschien moet ik dààr eens een log aan wijden.
Bertie
Prachtig voorbeeld.
Niks voor vrouwen? Daar kun je zeker een log aan wijden, het zal gelezen worden!
ms
Ik zal ze eens allemaal terug gaan zoeken, die welke ik reeds zag.
En vanaf 1 juli tot 15 november komt er bij Mu.ZEE een tijdelijke tentoonstelling van Anna Boch.
Die staat al op de agenda.
Robert
Leerzaam voor mij. Dank je.
ms
Graag gedaan.
Suskeblogt
Hoe meer men weet dat te meer men beseft niet alles te weten. Zo gaat de zoektocht verder.
Interessant blog.
ms
Gisteren heb ik ook weer dingen gezien die ik kan uitpluizen en opzoeken. Altijd prettig als niet alles zo voorgekauwd op het menu komt.
elsjeveth
Schitterend het schilderij Het Water In.
ms
Echt wel en erg reëel. 😀