Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Hoesten en kuchen

Wat me de laatste tijd wat opvalt is dat er minder gehoest en gekucht wordt op plaatsen waar meerdere mensen samen zijn, zoals op boekenmarkten en musea en zo dus ook vorige zondag in de sporthal.

Vroegere winters kon je niet in een hal, op een trein of bus, of waar dan ook gaan zitten zonder je in een overbevolkte kennel te wanen.

Zijn de mensen voorzichtiger geworden? Of houden ze meer rekening met hun medemens en blijven ze thuis bij aanstekelijke virussen?

Of hebben mondmaskers toch nut (gehad)? Het is wel zo dat je terug wel mondmaskers ziet opduiken, maar eigenlijk niet zo heel veel, eigenlijk heel weinig. Het heeft geen nut om er over te palaberen, want weet je, ik heb er wel altijd eentje in mijn sjakosj, maar opzetten doe ik het ook niet, ook niet in een sporthal in Gent.

Maar de mogelijkheid bestaat dat we eens in Antwerpen of Gent een P+R inrijden, onze vierwieler achterlaten en de bus of de tram nemen. Eén dezer zouden we zelfs weer eens met de trein naar Brussel gaan.

Daarom zeg ik ook telkens voor we vertrekken tegen Luc: “Denk aan een mondmasker”. Maar dat moet ik eigenlijk niet zeggen. Luc heeft voor alle zekerheid een heel dooske van die dingen in de auto staan.

Uitgelichte afbeelding:

    Foto genomen in de Kringwinkel in Landen.



Previous

Wééral over bloot

Next

Snuistertweedaagse

12 Comments

  1. Dat merkte ik al langer en hield het op verminderd rookgedrag, voeg daarbij een mondmasker en het zal samen veel helpen.
    Ik was er niet vaak, twee of drie keer per jaar een film of voorstelling in kleine zalen, van grote theaters weet ik het niet.

  2. Ik houd nog steeds zoveel mogelijk afstand. Die corona heeft me voorzichtiger gemaakt. Hopelijk blijf ik van dat griepvirus gespaard dat nu en dan de kop opsteekt. Mondmaskers liggen er nog steeds in de auto.

    • ms

      In mijn sjakosj zit ook nog altijd een mondmasker. Nu we zinnens zijn om ergens met de trein naartoe te gaan, zal dat zeker van pas komen.

  3. Ik heb ze ook nog steeds bij. Vorige maand – en nu nog steeds – zijn wij geweldig opgeschrikt en getroffen door corona. De helft van de familie besmet, alle bezoek dat bij mijn moeder was geweest, besmet, de ganse afdeling besmet. De meesten waren er minder ziek van, maar sommigen hadden het dan toch nog erg te pakken ondanks de inentingen. En ja, voor iemand met een zwakke gezondheid is en blijft het mogelijks fataal.
    Ja, ik ben erg geschrokken want ik dacht niet dat het nog zo besmettelijk zou zijn. Zelf ben ik vier dagen heel beroerd geweest. Toen was het plots over. De moeheid hangt nog in me, maar dat zal ook aan de hele omwenteling en het verdriet rond het overlijden van mijn moeder liggen.

    • ms

      Het is zeker nog lang de wereld niet uit. En de griep waart ook nog rond.

      We kunnen enkel voorzichtig blijven en uit de buurt van onze kuchende en hoestende medemens … die we, gelukkig maar, minder blijken te ontmoeten.

  4. Ik heb ook nog altijd een mondmasker op zak maar ik draag het alleen waar het verplicht is (ziekenhuis, huisarts,…). Ik merk wel aan mezelf dat ik meer afstand hou dan vroeger. En bij mijn bakker wordt er nog altijd buiten aangeschoven.

  5. elsjeveth

    Ah de mondmaskers, nu het niet meer verplicht is duiken ze ook niet meer te pas en te onpas op als achtergelaten vuil op straten, stoepen en in parken en bossen. Het lijkt inderdaad dat het overgrote deel van de bevolking wat voorzichtiger is gezien hoesten en niezen en kuchen in publieke ruimtes.
    Toch een positief piepklein geluidje van de hele pandemie

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén