Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De tweede Jim

Origineel waren we blijkbaar niet echt bij de keuze van namen voor poppen en beren. Net zoals bij de twee Alice-poppen hadden zowel Broer als ik een Jim, die werden dan niet de twee Jimmen genoemd, maar wel Broer zijne Jim en ons M… hare Jim.

Jim stond niet voor beer, want ooit had ik ook twee kleinere beerkes en dat waren twee Johny’s: goeie Johny en kakke-Johny. Goeie Johny was nieuw, kakke-Johny was een volledig onthaard wezen met een muizensnoet die blijkbaar nog van één van de voorouders van mijn moeder was geweest.

Jammer genoeg zijn die ergens in de geschiedenis verloren gelopen, vooral dat kakke-exemplaar was wellicht het houden waard geweest.

Toen Kozzeke en Neefke geboren waren, zag ik Kozzeke eens met twee voetjes tegelijk boven op Broer zijne Jim springen, die zonder afweer, krachteloos op de grond lag en ik vreesde dat die niet al te lang meer te leven zou hebben.

Eén keer heb ik Jim bij mijn dochter thuis achtergelaten en zie wat er dan gebeurd is. Ik vond hem op zijn kop staand terug. Sedert die dag heeft hij geen beu meer gesproken.

Tot mijn grote verwondering kreeg ik, tijdens een gesprek met Nichtje en haar echtgenoot, te horen: “Dàt is niet Jim” naar mijne Jim verwijzend en kreeg ik twee dagen later een whatsappeke: “Dít is Jim”.

(Lees verder onder de foto)

Hij zag er inderdaad nog altijd relatief patent uit, behalve zijn pels dan, maar ja, dat lijkt wel logisch voor heren en beren op die leeftijd.

En wat namen betreft, iedereen mag gerust zijn: van Zoon en zijn zus kan je niet zeggen: “de twee …” tenzij je hun achternaam gebruikt.

Previous

Bitterkoud

Next

Dubbele lampgeschiedenis

24 Comments

  1. De Jimmen hebben dus het nodige te verduren gehad. Maar hoe komt het de beren in de familie allemaal Jim heetten? (Behalve dan de Johny’s, wat ook een goeie naam is voor een accordeonduo of iets dergelijks) Toen ik kind was zwierf er bij ons thuis ook wel een beer rond, maar of die een naam had weet ik niet meer. Ik behielp me een almaar rafeliger en groezeliger wordend lapje zonder welke er niet geslapen kon worden. Als het lapje te goor werd ging het in de was. Ik haatte dat want het duurde dan wel een week voordat hij weer ‘gewoon’ rook. Het lapje lag onder het kussen en heette Koesdoekje.

    • ms

      Ik denk dat mijn moeder oorspronkelijk wel de naam “Jim” als soortnaam heeft gebruikt. De volgende generatie bij manier van spreken vermits kakke-Johny van ergens in haar voorgeschiedenis kwam.

      Ik kan me niet herinneren dat mijn jongste broer of mijn zus een beer hadden. Mijn zus had wel een hele resem poppen die mee in bed moesten, daarvan waren er ook twee die Patrick heetten. Jim (de mijne dan) mocht niet mee in bed van mijn moeder.

      Amke had een slaapkonijn en Ella had een doekje. Slaapkonijn is er nog steeds maar het doekje zou ik moeten navragen.

      Nu slaap ik met een koesterdoek, dat heet dan “Fleece dekbed”, twee dekens die beide “Sole Mio” heten, een kleiner “Plaid” genaamd en een oud eenpersoonsdekbed voor mijn voeten, dat heeft geen naam. Ik zeg gewoon: “dat voor mijn voeten”. Vergeet ik nog … Ajja, een hele grote beer, die heet gewoon Luc.

    • marieclaire

      Voor het eerst dat ik van het woord Koesdoekje hoor en na intypen bij Google weet dat het een bestaand woord is en het “doekje” nog gewoon te koop is ook. Weer wat geleerd.

  2. Mijn beer heette Fort(je). Ooit gekregen met koffie Fort punten. Jou vast wel bekend. De Fort koffie bedoel ik.

    • ms

      Fort koffie, jawel. Toen we in Antwerpen woonden dronken we Fort koffie. We zijn daar verhuisd toen ik vier was (en ja, ik dronk koffie of mijn vierde).

      We hebben drie jaar in Lotenhulle gewoond en toen we daar ook verhuisd waren, zei ik, op mijn zevende, in onze nieuwe woonst dat het terug van die lekkere koffie van in Antwerpen was.

      Ik had een rieten poppenwagen die denkelijk van de Gort koffie kwam, maar die is ook op de brandstapel terecht gekomen.

    • Ja! Mijn moeder spaarde met de Fort-bons alle speelgoed dat de sint bracht.

  3. Een beer hebben we hier niet gehad. Wel enkele andere knuffels die de kinderen gezelschap hielden toen ze klein waren.

  4. Ik ben nog steeds in het bezit van mijn oude beer, die staat met mijn oude pop op het nachtkastje en hoeft niet meer mee naar bed 😉 De pop heette Josje en de beer volgens mij alleen maar beer (vaak uitgesproken als bir) Met dank aan mijn moeder die veel dierbare bezittingen van haar dochters bewaarde.

  5. Je zo een berenboek kunnen schrijven. 🙂 Moeten leuke/lieve herinneringen zijn.
    In ons gezin zwierf van alles rondom en in de kinderbedden. Van pop tot zakdoek en pluisdeken.
    Zelf had ik zoiets niet, broer en zussen ook niet, bij mijn weten. Zoiets kende ik alleen uit boeken.

  6. Mijn beer heet Bombie. Ik heb hem vanaf mijn vierde en hij zit nog steeds op een stoeltje in mijn slaapkamer. Hij ziet er nog best goed uit. Het is een heel ander soort beertje dan jouw Jim.

    • ms

      Ik heb nog maar weinig beren zoals Jim gezien, al had het bovenbuurmeisje indertijd ook zo een grote, maar Jim was veel intelligenter. Nog steeds. Hij weet altijd wanneer hij best kan zwijgen. 😉

  7. elsjeveth

    Wat een sjieke verschijning is Jim geworden. Dat gebeurt wel vaker met heren op leeftijd, dan worden ze ineens gedistingeerd. Mijn knuffel was een konijn incl. schortje met een wortel, dat heb ik nog steeds maar ligt niet meer in bed. Als koesdoekje maak ik nu graag gebruik van Chris 🙂

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén