We zouden naar een boekencafé gaan. Dat stond al een paar maanden op de agenda. Het was geen typisch boekencafé, het betrof een boekencafé met een bijhorende boekenverkoop. Dat is dan blijkbaar iets anders dan een boekenverkoop met een bijhorende cafetaria.

Maar kom, het leek ons wel iets prettig om doen.

Tot Luc op vrijdagavond, met nogal ontsteld gezicht, zei: “Kom eens kijken”. Hij was nog eens gaan loeren op de site en zag een foto. Hij keek me, nog altijd met ontsteld gezicht, aan en wachtte tot ik wat zou zeggen. Lang moest hij niet wachten want ik vroeg, even ontsteld als hij: “Is dat àlles?”

We gingen niet. We verprutsten de zaterdag We hielden ons in stilte bezig.

Zelfs Jim las een boek.