Zoek
Al heel vroeg begon ik met graag te lezen wat me ook maar in handen en/of voor ogen kwam. Eens ik goed kon lezen was dat blijkbaar niet meer nodig, integendeel, het getuigde van luiheid en ik las en herlas vele malen dezelfde boeken waar ik ondertussen eigenlijk al te oud voor was.
Tijdens een zekere vakantie moest ik, niet enkel de boven kuisen, maar ik moest de zolder een beurt geven t.t.z. dozen verplaatsen, stofnesten weghalen, vegen en dozen terugplaatsen. En ik merkte dat drie van die dozen vol boeken zaten.
Dom -of naïef- als ik toen was vroeg ik of ik die boeken mocht lezen. Dat mocht niet. Die waren van mijn vader. Die kwamen van het Davidsfonds1 van voor zijn trouwen.
Raar en bizar, niet lang daarna stopte mijn vader mij twee van die boeken toe en zei dat hij dacht dat ik ze wel kon lezen. Dat kon ik. Ik nog altijd dom -of naïef- ging het daarna met hem over die boeken hebben. “Je snapt er niks van” zei hij kortaf en het was gedaan met lezen.
Stiekem eentje uit die doos gaan halen was er niet bij, ik sliep samen met mijn zus en mijn kamer was mijn kamer niet, ik mocht er enkel slapen.
Eens getrouwd werd ik lid van ECI -nu BookSpot- dat ik na een tweetal jaren opzegde omdat ik geen boeken wou kopen die me niet aanspraken en hun aanbod was wat klein. Ik vond mijn gading meer op rommelmarkten.
Mijn moeder werd lid van het Davidsfonds, dat merkte ik aan de boeken die mijn kinderen van haar kregen.
Toen mijn ouders overleden waren en het huis leeggemaakt moest worden, werd me gevraagd wat ik wou hebben. Niks dus. Broer vroeg: “En onze vader zijn boeken?” Ik heb ze geweigerd. Ik snapte er toch niks van.
____________________1 Davidsfonds
petergreyphotography
(Het) Davidsfonds kennen we in Nederland geloof ik niet. Ik kijk op hun website naar het boekenaanbod en dat lijkt divers. Stephen Fry zie ik ertussen staan, maar ook veel romans waarvan ik het genre niet kan inschatten. Het doet wel wat braaf aan heb ik de indruk. Ik ben benieuwd naar de boeken die je vader van het fonds las en waar jij ‘niets van begreep’.
ms
Die ene, die ik wel las, was “De Witte Hel” van Josef Martin Bauer kwam ik later op een rommelmarkt tegen en kocht hem om opnieuw te lezen.
Van de tweede herinner ik me niks behalve dat het over een edele o.d. ging, die geen erfgenaam had en de tijd begon te spannen.
Op zeker ogenblik krijgt hij iets (blijkbaar) verschrikkelijk en heeft zijn vrouw hem zo goed verzorgd dat hij er door kwam, maar ze toch maar geen erfgenamen baarde.
Dus toen hij zijn geweer schoonmaakte terwijl ze in de rozentuin was, ging dat geweer af, vrouw dood, plaats voor een ander kindermachien.
Het probleem met mijn vader ontstond toen ik me afvroeg waarom men dat niet verdacht vond, waarop hij uitvloog en zei dat ik er niks van snapte, dat hij dat expres had gedaan. Waarop ik mijn vraag niet opnieuw heb gesteld. Ik heb nooit zin in uitvliegende discussies.
Het Davidsfonds? Braaf inderdaad, zo ook de kinderboeken. Mijn kinderen lazen niet veel en kregen boeken, dus bleven die in de kast. Waar ze naartoe zijn weet ik niet.
marieclaire
Wellicht begreep hij er zelf niks van. Ze stonden niet voor niets in dozen op zolder.🤣
ms
Dat niet voor niets heette toen “mijn moeder”.
Matroos Beek
Mijn moeder was er ook een tijdje lid van. Voor de kinderen waren er de ‘Vlaamse filmpjes’. Ook leuke boekjes.
Zo erg dat je zo werd geremd en zelfs vernederd in je lezen. Gelukkig heb je je niet laten ontmoedigen en het lezen nooit opgegeven.
ms
Nog zoiets. De Vlaamse Filmpjes (van Altiora Averbode, niet van het DF). In het begin was er Zonnekind (de eerste drie leerjaren), toen kwam er Zonneland (de laatste drie leerjaren). Zonnestraal kwam pas later voor het derde en vierde leerjaar. En daarna werder overgestapt op de Vlaamse Filmpjes.
Die kreeg ik niet. Mijn broer mocht in het zesde leerjaar abonneren op Vlaamse Filmpjes en ik moest in de moderne voort met Zonneland. Ik was toen echt wel de risée van de klas. De Vlaamse Filmpjes van Broer heb ik zelfs nooit mogen lezen.
Waarom? Ik had er geen tijd voor, volgens mijn moeder.
Koen
Wij hadden een abonnement – via school – op Zonnekind, Zonnestraal en Zonneland. Ook op Vlaamse Filmpjes. Mijn moeder heeft ca 10 Vlaamse Filmpjes geschreven maar toen was ik al lang uit huis. Ik heb ze natuurlijk wel gelezen.
Was OKKI ook van Altiora Averbode? Ik herinner me hen als de Goede Pers uit Averbode.
ms
Okki ken ik enkel van één enkel boekje dat ooit eens bij ons is beland. Maar Zonnestraal was er nog niet toen ik in het lager zat. Bij jullie wel? Dat verwondert me, zoveel schelen we niet in leeftijd, al weet ik niet meer precies hoeveel.
Het kan echter wel op die paar jaar schelen, want mijn broer is -geloof ik inderdaad- van Zonestraal op de Vlaamse Filmpjes overgeschakeld.
Ik schreef ooit een Vlaams Filmpje, maar ik heb het nooit ingediend en het is dan ook nooit verschenen. 😉
Matroos Beek
Zo onrechtvaardig.
ms
Kind zijnde wen je daar wel aan. Meer nog, je gaat het zelfs normaal vinden.
Matroos Beek
Helaas…
ms
Het is wat het is.
Bertie
Een boekenclub, net zoiets als ECI?
Onbegrijpelijk dat je ze niet mocht lezen, misschien een bijzonder genre geweest?
Jammer om zo beknot te worden, goed dat je toch een veel-lezer werd.
ms
Zoiets als ECI waarschijnlijk. Toen ik later getrouwd was kreeg ik van de onderpastoor een hele doos boeken die blijkbaar ook van bij het Davidsfonds kwamen, met de woorden: “Jij leest toch graag”, waarop mijn moeder er haar eerste keuze uit haalde.
Die waren/zijn nog ouder dan die van mijn vader en gaan nu mee naar de boekenmarkt. Er zijn liefhebbers voor.
Een gekend gezegde: “Ik mocht niks, behalve wat moest”. Heb ik daar nu vrede mee? Neen en ja, afhankelijk van het moment en van de dag.
Bertie
Dat laatste kan ik begrijpen, àls je al ooit volledige vrede voelt.
Maar waarom was je moeder zo streng wat lezen betreft? Alleen omdat het je van andere taken afhield?
ms
Met die vrede valt het best mee, op voorwaarde dat …
Het lezen was het probleem niet, denk ik. Dat was ik.
Suskeblogt
Als tiener en jonge twintiger heb ik nooit boeken van het Davidsfonds gelezen daar ze me te braaf en doordeweeks overkwamen. Op school had ik een leraar die ons het magisch realisme door de strot duwde. Lampo en nog enkele die we dus moesten lezen.
ms
Die oudere van het DF zijn inderdaad té braaf, over die van mijn vader kan ik nu geen oordeel vellen omdat ik ze niet gelezen heb.
Maar sommige van die hedendaagse boeken gaan dan wel compleet de andere richting uit. Dat hoeft ook niet.
Haba
Mijn ouders waren beiden lezers en thuis was er ook een volle boekenkast. Ik ben ook een lezer en Ik heb ook veel boeken. Mijn kinderboeken staan boven in een kist maar in mijn ‘boekenhoek’ staan twee hoge kasten (tot aan het plafond) en drie lage kasten (drie boekenplanken) en die zijn aardig gevuld. Ik herlees mijn boeken ook regelmatig.
elsjeveth
Alleen de naam al geeft me een beetje rillingen van bravige burgerlijkheid.
En tja wellicht snapte je Pa het zelf ook niet, of betrapte je hem op stiekeme gedachten ten aanzien van het geweer 🙂
ms
Braaf burgerlijk, stichtelijk en een tkkeltje belerend.