Nadat Luc gisterenmorgen vroeg of ik geen zin had om even over een rommelmarkt te lopen en ik daarmee instemde na een rit op het binnenhuisveloke, trok ik mijn veelkleurige erg lichte zomerbroek aan en mijn koningsblauw T-shirt met een spreuk er op.

Zo liepen we over de rommelmarkt waar wel veel kramen stonden, maar veelal met kleren en vooral kinderkleren.

Bijna op het einde ervan word ik aangesproken door een vrouw die me ongevraagd een kleed aanprijst in donkerblauw met witte verticale strepen. Eerst denk ik dat ze het tegen mijn voorgangers heeft, maar neen, ze zegt het nog eens, wat een mooi kleed en ze wijst op de nepen *gruw gruw*, waarop ik haar herken en fel “neen” schud. Daarop maakt ze weer een opmerking in de stijl van toen:

(…) wees me op de halsafwerking en zei: “Dat is echt gepast voor grote borsten”.

Ik zei nogal beleefd dat het echt mijn stijl niet was en liep door. Mijn moeder had zo’n kleed *gruw gruw*.

Een kleine honderd meter verder heb ik gedacht: “En nu gaan we ons daar eens niets van aantrekken” maar ik besloot het wel op het blog te vertellen.

Waar moest ik anders weeral inspiratie halen. De drie halve concepten, die hier nog in de wachtrij staan, moeten eerst nog een einde krijgen alvorens ze publiceerbaar zijn

De titel? Gewoon een bedenking dat ze toch nog altijd de verkeerde niet tegen de haren in gestreken heeft.