Zoek
Het is lang geleden dat ik, met een klein Zoneke, het beu werd dat ik hem met hele dagen moest achterlaten. Dochter was op komst, al wist ik toen nog niet dat het dochter was. In elk geval, ik gaf mijn ontslag. Er waren wel meerdere redenen waarom ik daar weg wilde, maar soit. Ik ging kindjes van anderen opvangen en dat beviel me best, ook toen dochter geboren was.
Nu ja, om een kort verhaal lang te maken, op zeker ogenblik waren alle moeders zwanger en zocht ik een oplossing voor tijdens hun bevallingsverlof en kon halftijds aan de slag omdat, jawel, in de firma ook iemand op bevallingsverlof ging.
Perikelen over zwangerschap … wat lijkt dat lang geleden.
In elk geval nadat alle kinders geboren werden, kon ik halftijds bij de firma blijven en deed dat.
Wat ik toen te horen heb gekregen. Ze hebben het nu over bagger op sociale media, ik kan het eigenlijk ook niet anders noemen.
Ze noemden me stom omdat ik voordat dochter geboren was mijn werk had opgezegd en zo al vier maanden loon en wat nog allemaal door mijn eigen neus had geboord. Ik zei het al, ik had mijn redenen.
Ze noemden me gek dat ik op de “joengelen” van een ander ging passen omdat die alle kinderziektes zouden binnenbrengen.
Maar het domste dat ik deed was halftijds gaan werken en dat in een tijd dat dat nog niet echt ingeburgerd was. Want, was de argumentatie, daar zou ik later spijt van krijgen als ik op pensioen ging. Dat pensioen was toen nog erg ver weg en ik maakte me er geen zorgen over.
Daarin werd ik wel gesteund door mijn toenmalige echtgenoot die me verzekerde dat dat helemaal geen kwaad kon. Zijn pensioen zou wel hoog genoeg zijn voor ons beiden.
Mijn reactie op al die negativiteit was steevast: “Als ik op pensioen ga zal er wel voor gezorgd worden dat wij een spuitje krijgen” en daarop werd meewarig geschuddekopt al was ik het onnozelste schaap uit de kudde.
Ik ben op pensioen, ik heb geen dik pensioen. Ben ik een sukkel? Neen. Zal ik geen sukkel worden? Dat kan. Maar dat kan ook voor anderen die het breder hebben. Als je ziet hoe de tijd van nu evolueert is er niet echt zekerheid.
En dan lees ik de artikels over ouderen die levensmoe zijn. Die moeten, met hun afgerond leven, toch de kans krijgen op euthanasie1. En ik zeg: “Voilà! Daar zijn ze er mee, de eerste stap is gezet!”
Het is natuurlijk nog niet zo ver, maar ik weet hoe het er hier al meer aan toeging. Iets dat eerst mogelijk wordt gemaakt, wordt later verplicht. En bovendien, wat een discriminatie is me dat! Dat men spreekt over het recht op euthanasie voor iedereen, ja, dat zou ik nog ergens kunnen begrijpen. Minder zelfmoorden en mensen die onder een trein springen, … maar neen, alleen de ouderen.
En blijkbaar wordt er nog over gepalaverd al geven de media geen uitgesproken mening van de partijen en zit er een zekere nuance in de berichtgeving2+3, maar ja, de verkiezingen zitten er aan te komen natuurlijk.
____________________1 Het Nieuwsblad
2 Het Nieuwsblad
3 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/04/08/cd-v-mahdi-open-vld-rutten-euthanasie-van-gorp-cm-voltooid-leven/
Peter Grey
De koppeling die Van Gorp maakt tussen de kosten van de vergrijzing en de wens van individuen een einde te maken aan hun leven vind ik schandalig. In die zin hebben politici van allerlei huize, lees ik in de links, zich ook uitgelaten. Dat er mogelijkheden komen voor mensen die klaar zijn met het leven en zelf willen beslissen of ze ermee door willen gaan of niet, op een waardige manier dat leven te beëindigen vind ik een goede zaak. Ook hier in Nederland speelt die discussie. Essentieel is natuurlijk dat het om een eigen, weloverwogen keuze gaat en dat overwegingen omtrent de publieke financiën daar geen rol in mogen spelen.
ms
Het wordt nu op vriendelijke manier als mogelijkheid voorgesteld. Maar wat met zachte dwang of overdonderen of overtuigend inpraten? Wie zegt dat de oudere persoon in kwestie daarom vraagt?
Eens wat ingeburgerd zal het wel overgeheveld worden naar een orgaan dat dat in goede banen zal moeten leiden.
En dan is het nog één stap om dat orgaan te laten beslissen.
Als ik efkes cynisch mag zijn? Er zijn nog andere groepen die in aanmerking komen hé … en ik ga ze niet noemen want dan zou ik nog de slechte zijn.
Zeg maar dat ik het zie als de eerste stap naar een wereld waarin je niet alleen geen inspraak hebt in je geboorte, maar ook niet in je dood. Dat heb je dan normaal ook niet maar een ander moet dat zéker niet hebben.
bertjens
Veel narigheden kreeg je te horen, treurig.
Wat het andere nieuws betreft, (speelt hier ook) daar zijn ze nog lang niet over uitgepraat. Het speelt al veel langer. De Pil van Drion, bijvoorbeeld, was een heikel punt.
Er valt dan ook veel te overdenken.
ms
Ik had hierop gereageerd, maar ben een beetje chaotisch deze morgen blijkbaar. Ik weet dus niet waar die reactie terecht is gekomen.
Ik zei dus dat ik die pil wél een goed idee had gevonden maar dat je dan toch ook nooit zekerheid hebt of je ze niet stiekem toegediend krijgt.
Als die reactie ergens op jouw blog terecht gekomen moest zijn, mag je die natuurlijk verwijderen.
Matroos Beek
Wij hebben het hier ook al vaak over gehad. Wat als? Wie zal? Wie beslist? Kan je nog beslissen? Enz. … Als iemand euthanasie wil, dan moet dat kunnen, maar daar mag een ander absoluut niet over beslissen/oordelen. En toch, als iemand ondraaglijk lijdt, en die persoon kan niks meer zeggen of doen, zoals mijn moeder en mijn vader is overkomen, dan past men palliatieve sedatie toe. Dat is een soort euthanasie zonder toestemming van de patient in kwestie. Enkel de familie moet toestemmen. Maar eerlijk, ik vind het veel wreder dan euthanasie. Je wordt traag van de wereld geholpen door extreme sedatie. Je krijgt geen eten of drinken meer. Het is ook onomkeerbaar. Het kan 2 tot 10 dagen duren eer je heen bent. Mijn vriendin haar vader van 102 heeft 8 dagen liggen sterven op deze manier. Mijn vader 1 dag, mijn moeder bijna 3 dagen. Dat vind ik zeer onwaardig, wat mij betreft is dat meer een trage moord. Waarom dan geen spuitje dat je meteen weg bent? Maar ja… wie beslist daarover? Daar gaan we weer… Het is allemaal heel moeilijk en we zijn er nog lang niet.
Men spreekt enkel over ouderen, inderdaad. Dit voorjaar stierven 2 zonen van collega’s en een oud-leerling (allen vooraan in de twintig) door zelfdoding. Zou men daar ook niet eens écht werk van maken? Zoveel jongeren met problemen die om hulp schreeuwen. Dat brengt mij echter weer bij een totaal andere problematiek.
ms
Het is inderdaad een heel andere problematiek. Als ik nu zie hoe men werk maakt van psychologische hulp bij jongeren dan voel ik mij wéér bekocht. Indertijd bestond het niet en je kon je kruiwagen je hele leven meeslepen.
Het moet niet zijn zoals het vroeger was, dat wens ik niemand toe, maar zoals het er nu aan toegaat vind ik een slag in het gezicht van hen mét die kruiwagen.
Waarom wéér specifiek richten op één leeftijdsgroep? Net of daar alle heil te vinden is. Die is zo oud? Klasseer maar in die of die categorie?
meninggever
In ons land zijn het vooral de linkspopulisten van D66 die pleiten voor al dan niet verplichte euthanasie. Al was het maar om meer ruimte te krijgen of te maken voor de instroom van vreemdelingen die ook onder dak moeten. Dan maar de ouderen een schuldcomplex aanpraten over hun wens verder te laten leven met een pensioen. Zelf geniet ik nog elke dag van het leven, van wat we allemaal kunnen doen nu (bij mijn werkkringen of sectoren waarin ik actief was bleken 60-80urige werkweken normaal en vrije tijd kostbaar…Nu is dat elke dag een heerlijk gevoel..)en maken we de nodige tripjes, uitjes al dan niet met een lekkere tussenstop en krijgen de hobbies veel aandacht. Het pensioen is voldoende om niet in armoede te eindigen. We zijn geen miljonairs, maar eten en drinken wat we willen. Over zelf gekozen eind van het leven lijkt mij dat toch een keuze die je bewust moet maken. En niet onder drang van een of andere populist die mensen naar de rand van de afgrond duwt uit eigen belang…
ms
Precies! Dat bedoel ik. Eindelijk een beetje leven want indertijd was het al werken wat de klok sloeg.
En ik ben nog elke avond benieuwd wat de volgende dag in petto heeft.
MyriamC
Die euthanasie voor levensmoeheid, daar moeten we nog maar niet te hard op rekenen.
En verder heb ik ook, toen mijn zoon geboren werd, gekozen om halftijds te werken voor de rest van mijn carrière. Ik heb ook geen hoog pensioen, maar ik heb wel grotendeels zelf voor mijn kind kunnen zorgen. Mijn man werkte in shiften en was dus ook veel thuis en mijn ouders pasten op op de momenten dat wij toevallig allebei aan het werk waren, wat niet vaak gebeurde. Nooit spijt van gehad.
ms
Ik heb het me nooit beklaagd. Ik ben wel later als zelfstandige aan het werk gegaan.
MyriamC
Ik ook, na 20 jaar. Maar ook maar halftijds en de laatste jaren zelfs nog minder.
elsjeveth
Dat vind ik een heel gevoelig onderwerp. Jong of oud als leven lijden is dan is het fijn dat de mogelijkheid bestaat om mensen zelf een beslissing te laten nemen op een humane manier te sterven in plaats van een brug of onder de trein te springen.
Dat de regerende macht ertoe overgaat ons tot euthanasie te dwingen dat vind ik wel heel erg zwartkijkend. Maar ja wie ben ik.
Wat een nare reacties destijds van je collega´s.
Tijdens de periode dat mijn zoons geboren werden was Nederland heel anders dan nu.
Ik ging halftijds werken, en oh oh wat een commentaar kreeg ik (niet van collega´s) maar van kennissen en op het dorp. Schandalig dat ik mijn kinderen naar de opvang bracht, ik moest beter thuis blijven om voor ze te zorgen.
En moet je nu eens zien…de omgekeerde wereld.
ms
Het waren niet zlleen mijn collega’s, jammer genoeg.
Als je enerzijds leest dat ouderenzorg onbetaalbaar wordt en anderzijds dat soort voorstellen hoort … dan denk ik wel dat de mogelijkheid er in zit. Jawel.
elsjeveth
Ik wil er gewoon niet over nadenken 🤔 dat zou te gruwelijk zijn voor woorden.
ms
Echt wel, maar er zijn er wel wiens gedachten die kant op gaan.