“I prefer to read in English. This is Flemish.” zei ze tegen de vrouw die haar vergezelde.

Ze had het boek bij manier van spreken al half uitgelezen terwijl ze er stond. En ik bedacht dat ik ook liefst boeken lees in de oorspronkelijke taal van de schrijver/schrijfster. Als ik de taal machtig ben, tenminste.

Het was een boek van Charlotte Link. Charlotte Link is een Duitse schrijfster.

“Ik heb hier twee kunstboeken gekocht én betaald en gevraagd om ze bij te houden” zei ze -met zéér veel decibels- van in het midden van de straat. Ik werd er ambetantig van. Ze had bij ons geen boeken gekocht.

“Eerst roepen en dan pas praten” zei de dame die in een boek van onze stand aan het kijken was. En: “Ze heeft die boeken ergens achtergelaten en weet niet meer waar” zei ze.

“Plezant is anders” zei ik.

Later bleek dat ze het toneeltje ook al bij andere standhouders had opgevoerd, maar dat hadden mijn half dove oren dan weer niet gehoord.

Plezant is inderdaad anders.

Een poos later paradeerde ze -als een grande dame- voorbij met een grote tas met twee grote boeken er in. Ze liep in het midden van de straat en gunde het gepeupel geen blik.