Zoek
Het was nieuw. Het was verrassend en verontrustend. We moesten niet inchecken, dat hadden we online al gedaan. En de sleutel? Die zat in de app en als die groen was konden we gewoon het huisje in.
Ik houd mijn telefoon voor het slot, druk op de sleutel, mijn telefoon -of was het het slot- bromt, ik draai het slot los en sta binnen.
En dan deel ik de sleutel met Luc. Ook dat lukte zonder dat we ervoor naar de receptie moesten.
En we installeren ons …
“Er wordt op de ruit geklopt” zegt Luc. En ja, daar staat een vrouw te wenken dat ik moet komen.
Als ik de deur open zegt ze dat ze de buren zijn en het slot niet open krijgen. En al stond er in de e-mail dat je in dat geval de receptie kon contacteren, vraagt ze of ik hen wil helpen.
Maar die man wil zijn telefoon niet loslaten -wat ik ergens begrijp- maar hij luistert niet naar mijn uitleg, houdt die telefoon veel te schuin, staat hardnekkig op die toets te drukken, wacht niet lang genoeg en ergert zich. Kort gezegd, hij maakt iets dat poepsimpel is, hopeloos ingewikkeld.
Die vrouw, die achter mij staat, spreekt er één van de wegenwerkers -die daar doende zijn met een paar herstellingen- op aan, die met een handzwaai aangeeft dat hij daar niks van weet.
Ik denk dan dat je, als je geholpen wil worden, niet moeilijk moet gaan gaan doen en wil al weggaan en hen in hun sop gaar laten koken, als ik de brom van het slot hoor en de man kijkt alsof hij het warm water heeft uitgevonden.
Zonder woorden gaan ze hun huisje binnen, wij het onze, ook zonder woorden. Ach, waarschijnlijk waren zij ook duf van een lange rit.
Maar wat wel overblijft is het onbehaaglijk gevoel dat je te kijk zit, met die twee kleine raampjes aan de voorzijde, het grote vensterraam/deur aan de zijkant en de kleine raampjes aan de achterzijde.
We hebben gedurende ons volledige verblijf de overgordijnen van die raampjes aan de voorzijde dicht gelaten omdat we het gevoel haten van op straat te zitten.
petergreyphotography
Het lijkt me wel een mooi systeem, zo’n elektronische, of eigenlijk virtuele, sleutel. Als de huurperiode voorbij is wordt-ie op afstand onklaar gemaakt en hem kwijt raken kan niet. Toch – ik ben nog steeds niet echt gewend aan het gebruik van een mobieltje. Als ik de weg niet weet vraag ik dat aan een voorbijganger, en die gaat dan op zijn telefoon de straat opzoeken. Waar ik dan gegeneerd bij sta te blozen. Dat had ik ook zelf gekund! Maar er – echt – niet aan gedacht. En, o ja, met zo’n sleutel, je kunt niet meer zonder telefoon, zonder telefoon ben je nergens. ‘Het is de deur die dicht valt, en je bent de sleutel kwijt.’, zong eens Neerlands Hoop. Net als, heel even, die buren.
ms
Ik vind het erg handig. En je kan op die manier ook uitchecken. Als je het vergeet zetten ze de werking wel stop.
Handig is ook dat je de sleutel kan delen, dat deden we ook. Maar daarvoor moest Luc dan ook wel de app downloaden.
Als ik de weg niet weet grijp ik eerst en vooral naar de telefoon. En soms zet ik Google maps op om te voet ergens naartoe te stappen.
Slechts als allerlaatste oplossing zal ik iemand aanspreken, zoals ik deed op de parking van een Aldi in Duitsland, waar je blijkbaar moest betalen, maar niemand het deed. Toen wel ja. Daar wist mijn telefoon geen antwoord op.
En wat bleek? Het stond er in kleine lettertjes, wat weggemoffeld tussen andere informatie, aan de zijkant, dat de eerste 90 minuten gratis waren.
Ik had gewoon die hele betaalautomaat moeten aflezen, maar dan waren die 90 minuten wel om geweest. 🤔
Suskeblogt
Alles wordt meer en meer via app’s geregeld. Ik beklaag oudere mensen die geen gsm of internet hebben. De wereld wordt extra ingewikkeld voor die mensen.
ms
Daarmee ben ik niet akkoord. Het zijn zij die zeggen dat ze ergens te oud voor zijn, die er problemen mee krijgen.
Dat is net zoals bij de invoering van de euro. Toen waren er ook die halsstarrig bij de Belgische frankskes bleven zweren.
Of de verandering goed is of niet doet er niet toe. Je moet mee én je moet je eraan aanpassen. En zeggen dat je er te oud voor vind ik geen geldig excuus maar gemakzucht.
Voor de uitzonderingen hierop kan ik wel begrip opbrengen.
Voor al diegenen die ouderen als digitaal incompetent aanzien kan ik echter géén begrip opbrengen.
meninggever
Wat is er toch mis met die ouderwetse sleutels en digitale kaartjes die altijd prima werken? Al dat gedoe met apps en zo meer….het zorgt alleen maar voor gedoe…
ms
Ja, die digitake kaartjes die prima werkten? Één van beide werkte en de andere niet en als je er mee naar de receptie ging kon de tweede dan weer wel maar de eerste niet meer en dan mocht je nog eens terug.
En ook moest er eentje in die gleuf blijven zitten zodat je het licht kon aansteken als je binnenkwam.
Echt handig. Jawel. 😆
bertjens
Daar heb ik geen ervaring mee, met deze loten.
Eerlijk gezegd zou ik er geen zin in hebben al snap ik dat het handig is. Ik heb liever zo weinig mogelijk apps op mijn telefoon..
bertjens
…sloten…
ms
De nuttige wil ik er wel op. Dat vind ik een geruststelling dat ik daar overal aan kan.
Matroos Beek
Ons vorige vakantiehuisje werkte met een cijfercode bij inchecken, maar je kon ook de app gebruiken. Wij hebben dat ook als zeer handig ervaren.
De buren zien we liever ook niet. Bij vakantiehuisjes zou het altijd zo moeten zijn dat je niks van de buren kan zien. Niemand zit daarop te wachten als je op vakantie bent. Nu ja, thuis ook niet trouwens.
ms
Gelukkig is het bij die ene keer gebleven.
elsjeveth
Ik vind dat ook erg handig. Bij een bepaalde hotelketen (ik wil geen reclame maken voor een gratis drankje) werkt het ook reuze handig met de app. Je geeft van te voren aan dat je op pad bent en loopt zo door naar je kamer zonder in de rij te staan bij de receptie.
Tja zulke buren, daar heb je tijdens een vakantie geen behoefte aan.
ms
Ik maak dus ook geen reclame. 😁
En inderdaad, geen gedoe aan de receptie, zo naar je huisje en binnen. En bestellen in de brasserie ging ook met de app. Ook geen gedoe. Zo simpel allemaal.