Weet iemand nog -ik denk het niet, maar je weet maar nooit- dat ik hier ooit, in december 2022, op het blog schreef dat ik een boek zocht, zo een roman die heel lang geleden als vervolgverhaal in Het Nieuwsblad had gestaan en waarvan het verhaal me bijgebleven was?

Het betreffende fragment uit het log van toen:

Van een ander boek -pffft- weet ik niks meer van, enkel de verhaallijn. Het was een vervolgverhaal in de krant, speelde zich denkelijk af ergens in Nederland aan één van de kusten, had veel met zand te maken en nog meer met een broer gedood in de oorlog, een verongelukte broer en een broer die dat ongeval overleefde, een zus, twee freules en een jonker en vooral met de vete tussen de adel en het familiebedrijf. Weinig om op voort te gaan hé.

Weet iemand nog -ik denk het ook niet, maar je weet maar nooit- dat ik hier ooit, in juli 2024, op het blog schreef dat we een hoop boeken hadden gekregen die anders naar de Kringwinkel zouden gaan en we die maar gingen halen omdat we ze, in geval van geen interesse, ook zelf naar de Kringwinkel konden brengen?

Het betreffende fragment uit het log van toen:

Bij de romans hebben we nu wel meer van die oubollige zoete, maar op de boekenmarkt vind je wel een paar verkopers die vooral dat soort boeken in hun stand hebben, dus ja … er is blijkbaar nog steeds vraag naar.

Wel, er is nog vraag naar, in die mate dat ik gisteren, bij het aanvullen van de boekendozen voor zondag, naar boven toog en bedacht dat ik die oudere romans maar wat moest aanvullen. Sedert we er daarvan meenemen hebben we er toch elke maand verkocht.

Ik pak ze vast, neem de twee van Peyton Place en dan wou ik … en sloeg de bliksem in. Die titel! Die kende ik. Of toch niet? Ik sloeg het boek open, zag de naam van het personage en wist het.

Dus de roman waar ik al zoveel jaren, zij het met lange tussenpozen, naar zocht, was hier buiten mijn weten, al iets meer dan een half jaar in huis!

Ik nam de drie romans van de schrijfster en ging ermee op de trap zitten.

En toen Luc beneden aan de trap kwam staan en wou weten waar hij met die sportboeken, die deze keer niet mee moesten, naartoe moest antwoordde ik: “Na Efkes ni” (Ik zal me dat T-shirt¹ toch moeten kopen blijkbaar).

Dat heb ik nu altijd van het schrikken, ook als het positief is, ik moet altijd eerst een beetje bij mijn positieven komen. En deze keer, zeg nu zelf …

Oh ja, voor wie het weten wil, het is een roman van Kathinka Lannoy met als titel: “Stemmen over de horizon“.

En al denk ik niet dat het boek me nu nog zou bekoren, ik ben niet zinnens om het te verkopen. Het is een boek met een verhaal en dan bedoel ik niet dat wat er in staat.