Als kind was ik bij de jeugdbeweging en ik hield toen al van wandelen. Dat werd toen wel “trektocht” genoemd en velen waren er niet blij mee als er tijdens het kamp weer zo ene ingepland stond. Ik wel.

Dus moet je rekenen dat ik zo ongeveer van mijn tiende wéét dat je als je tocht gaat, links moet lopen. De uitleg aangaande werd me toen niet gegeven of ik ben hem vergeten.

Jaren later bij een uurtje Verkeersveiligheid, gegeven door een verkeersexpert -zoals men dat nu zou noemen- stelde die de vraag. En ik zei “links” en kreeg de hele klas over mij. Maar ik had gelijk, zo bleek.

Als je links loopt, zie je het je tegemoetkomende verkeer aankomen en rechts komen ze achter je aan.

Sedert wij gaan wandelen heb ik dat ook aan Luc gezegd. Maar owee, er zijn geen wandelpaden meer, want overal crossen ze met hun alle terreinfietsen en brommers door. En sommige wandelpaden lopen over een fietspad en daar krijg je een hoop verwijten over uwe kop dat ge “verdomme” op een fietspad loopt.

Nu lees ik dat wandelaars protesteren tegen onveiligheid tijdens “Vlaanderen wandelt” en daar hebben ze het over beide problemen: dat gedoe met fietsers die de paden opeisen maar ook over wandelaars die de regels niet kennen.

Wat volgens mij ook al zou helpen is dat ze misschien de paden die voor beide bestemd zijn dan niet “Fietsen door het water” gaan noemen, want het is precies dààr dat wij er mee te maken kregen. Ze reden over de volledige breedte en ze vond nog dat ik in de weg stond. Tja … wij mijden die plek nu.