Uit verveling liet ik, zo tegen inpakken aan, mijn kraam op de rommelmarkt in de steek en ging kijken of er niks koopbaar meer te vinden was bij anderen.

En ik zag de doos met boeken en vroeg de prijs voor de boeken van een mij onbekende schrijfster. De prijs was de normale gangbare tweedehandsprijs, maar … ik kon de hele doos kopen voor een prijske. En écht, dat was een prijske.

Ik zag zo, op het eerste zicht al een roman van een bekende feelgoodschrijfster en dacht: “Ik zie wel wat er in zit”. Negen boeken voor minder dan de helft van de gangbare prijs en wat me niet zou interesseren kon ik zélf ook nog wel verkopen.

Dan kom ik er mee thuis en zitten daar drie écht specifiek als erotisch beschreven boeken bij. En een paar andere van een paar feelgoodschrijfsters en een tweetal voor jongvolwassenen. Nu ben ik niet echt preuts, maar bij het lezen of TV-kijken is het niet echt aan mij besteed.

De volgende gedachte was een vraag: “Wat doe ik er mee?” Verkopen? Zoals ze vroeger deden? Stiekem onder de tafel? Maar eigenlijk worden zulke scenes ook door de feelgoodschrijfsters beschreven zonder het expliciet erotisch te noemen.

Toen las ik dat op het Songfestival veel liedjes seksueel getint waren. Toen ik dat aan Luc vertelde zei hij: “En jij zou er niet over bloggen”. Wist hij veel dat het concept al in de steigers stond.