“Heb je dat artikel gelezen? vroeg Luc. Neen dus. Dus ging ik even lezen.

Het artikel had het over ergernisjes bij een kassa waar de kassamedewerker te snel scant¹ en de artikelen op de band kriskras door elkaar gaat scannen waardoor de klant het moeilijk krijgt om dat geordend in de weg te steken, zonder dat de zware aankopen de fragiele zouden gaan platdrukken

Iets verder lezen we dan waarom kiest Colruyt bewust voor kassa’s zonder transportband kiest. Maar dat systeem kennen we al. En eigenlijk valt het wel een beetje onder de noemer: “publiciteit voor Colruyt”. Dus heb ik dat artikel maar weggescrold.

Nu wil dat toch lukken zeker, dat ik donderdag, onderweg naar huis ineens geen zin heb in de toespijs die thuis op me ligt te wachten voor de avondboterham. “Ik heb zin in tomaten” zeg ik. En ineens ging die zin in tomaten besmettelijk worden en kreeg Luc ook zin in tomaten.

We stopten bij een Aldi onderweg, kochten tomaten en in een vlaag nam ik nog een blikje “Champignons de Paris” mee. Die deed mijn moeder altijd in de vol-au-vent, terwijl ikzelf die later nooit heb gekocht. En Luc kennende, weten we dan wel dat hij ook nog een zak chips meenam.

We kwamen aan de file aan de kassa, plaatsten onze aankopen op de band, waar de dame voor ons, zoals toepasselijk het scheidingsbalkje tussen klanten had gezet. Wij deden hetzelfde.

Zoals wel vaker gebeurt bij Aldi, gaan je goederen dan sneller vooruit dan jijzelf en begint de volgende klant ook zijn aankopen op die band te zetten, al laat hij daar, in ons geval dan, wel anderhalve meter onbenutte band tussen.

En wat doet die kassierster? Die geeft daar een snok aan die band zodat onze tomaten tegen de blikken drank van de voorgangster knotsen. Ik hoorde ze gillen en kermen van ontzetting.

En wat doe ik in een reflex? Ik trek die tomaten terug en zet de afscheidingsbalk terug recht die door de actie van de kassamedewerkster onder de chips was terecht gekomen.

De kassierster keek me boos aan. Ik keek boos terug, al was ik niet boos. Zoals gezegd, het was een reflex. Ik wou er nog een grapje over maken, maar neen … Het was wel mijn eten waar zij haar ergernis op had botgevierd.

Ik heb thuis het artikel over dat te snel scannen maar even terug opgezocht en opgevist.