De dag dat Slow en mske hadden afgesproken met vrienden daar in het hoge noorden, was mske dolblij dat ze haar kleinere short had meegenomen. Ze was net voor de vakantie tot de conclusie gekomen dat ze daar niet meer in kon.

Maar toen, die dag, na amper twee dagen ging het wel weer. Er was echter een probleem. Ze had geen bijpassende bloes bij. Die ging ze zich maar kopen daar op de braderij.

Die avond, was me dat schrikken, zij Slow dat achterkant van het bloeske gepluisd was. mske was er het hart van in. Dat kwam natuurlijk door dat rugzakske.

mske googelde wat, hoe ze die pluiskes weg kon krijgen. HA! Blijkbaar bestaat er een pluizendief, pluizenverwijderaar, pluizentondeuse, te verkrijgen bij Blokker. En er was een Blokker in de winkelstraat. mske kocht zich de miniversie, dat is altijd handig om mee te nemen.

Ze zette zich aan het tafeltje, legde het bloesje plat en ging aan het scheren … oh zo héél voorzichtig. Nah! Dat was goed gegaan, alleen dat laatste plukje wou ze ook nog hebben. Was er een plooitje? Was mske wat onvoorzichtig? Een snee in dat bloeske. mske was er het hart van in. Ze maakte het dicht, maar ze had enkel witte en zwarte draad.

Slow zei: “had je het me niet getoond, ik had het niet gezien” maar ja, mske vond het toch niet goed.

Eens thuis gekomen heeft ze onmiddellijk die zwarte draad terug los gemaakt en het met garen van een overeenstemmende kleur hersteld.

En nu ziet ge er nog minder van, zelfs mske moet gaan zoeken.