Hoe lang kent mske Slow nu al? Sedert die tijd rijst hier van tijd tot tijd de vraag hoe je Wachtebroer’s naam nu eigenlijk schrijft. Slow wist het niet. Aangezien Slow’s naam met een “c” wordt geschreven ging mske er van uit dat zijn moeder dus ook Wachtebroer’s naam met een “c” zou geschreven hebben.

Maar toen, ergens, hoe of wat, kwam ineens iets op de proppen waardoor bleek dat het met een “k” was.

En toen deed zette mske in één van de telefoons de naam met een “k” en in de andere met een “c” zodat de twijfel bleef.

“Hoe wordt Wachtebroer’s naam nu weer geschreven?” vroeg mske. Slow schudde dat hij het niet wist.

Dus hebben ze het maar gewoon gevraagd, dom of niet dom. Er hangt een heel verhaleke aan vast aan die naam van Wachtebroer.

De moeder had inderdaad voor een “c” gekozen maar die van het gemeentehuis had gezegd dat dat Frans was en dat dat dus met een “k” moest en het zo opgeschreven. Maar kleine Wachtebroer schreef zijn naam in de school altijd met “c” en pas toen hij ouder was kreeg hij het verhaal te horen.

“Als ons moeder besliste dat dat met “c” moest” zegt Wachtebroer “dan is dat met een “c” en volhardt.

Veel vroeger was dat de grootvader van Slow ook overkomen toen hij Slow’s vader ging aangeven. Toen schreven ze de achternaam, die met een “ij” geschreven werd, gewoon met een “y”. Dus hebben alle ooms van Slow een naam met een “ij” maar zij, Slow, Wachtebroer en Slow’s zus, dus met een “y”.

“Dat is niet juist” zegt Wachtebroer “en schrijft zijn naam nog steeds met “ij”.

Behalve als hij naar Amerika gaat. “Dan moet het kloppen met de papieren” zegt Wachtebroer en dan schrijft hij “k” en “y”.