“Deze morgen is die van’t water geweest” zei Luc vorige dinsdag, de dinsdag voor Kerstmis. Ik dacht: “wablieft?” want ik kwam net uit bed en ik sta nu ook zó laat niet op.

Wat blijkt? Die man had niet gebeld maar had Luc over de poort aangesproken. Ah ja, meestal dumpen ze hun kaart in de bus en die mogen wij dan invullen. Nu niet dus.

De man had ook geen uniform noch een kenmerkende badge gehad. En hij had echt de kroon gespannen met de vraag waar hij nummer 0 in onze straat kon vinden, huis dat bewoond zou moeten zijn door iemand met een naam die thuishoorde in de voorlaatste gemeente waar ik ooit woonde.

En toch had Luc hem de watermeter getoond. “Dat moet je niet doen jong” zei ik. Maar hij had het niet zo erg gevonden, die watermeter bevindt zich toch in ons kot.

Ik zocht het nummer van de watermaatschappij op. Blijkbaar gaan die instappen bij “De Watergroep”, waarbij ik me afvraag of onze prijzen nu gaan dalen of dat die van het ganse land nu gaan stijgen. Dit terzijde, dit heeft niets met de man van de wateropname te zien.

Ik telefoneer en krijg een menu. Waar krijg je nu geen menu meer? Ik druk een willekeurige toets in want zoals zo dikwijls is er niets passend voor mijn vraag.

Ze beginnen met te zeggen dat zij zelf die meters niet meer opnemen, dat dat uitbesteed wordt. En ja, die mannen weten niet dat nummer 0 iets van algemeen nut of iets openbaar is. Maar alles was wel in orde.

“Goed” zeg ik “zeker nu de politie aanraadt om alle verdachte zaken te melden met het oog op de diefstallenplaag tijdens de kerstperiode”.