Er zijn dingen die leuk zijn om te vertellen maar die je niet kan vertellen omdat de personages dan herkenbaar worden. En sedert Slow gescheiden is kan het mske eigenlijk niet meer schelen dat zijzelf of hij uit de anonimiteit zouden komen alhoewel het mysterieuze ondertussen een gewoonte is.

Anders is het als het over iemand anders gaat en als de situatie misschien voor velen herkenbaar wordt.

Maar het volgend verhaal daarom niet vertellen … dat is een gat in de wereld van de echt gebeurde verhalekes op dit blog. We gaan dus zo vaag mogelijk blijven.

Een man bij wie tijdelijk een draadje los zat, mocht om een bepaalde vage reden in een refter gaan eten waar ook kleutertjes kwamen.

En ergens tussen zijn soep en de patatten kwamen die kindjes binnen en de onderwijzeres was gekleed in een kleed met pantermotief.

De man zag dat, sprong recht, ging voor die vrouw staan als King Kong en riep: “het beest in mij is los”!

De onderwijzeres is gaan lopen; de ganse kleuterschaar keek met open mond toe.

We weten niet of die man verder zijn patatten opgegeten heeft of buiten gevlogen is.