Natuurlijk toen ze daarna van de Kwibussen terug kwamen had Slow goed prijs. “Ga jij het elektrisch deken al opzetten?” vroeg hij. mske zag wel dat hij zich ellendig voelde. Ze kwam binnen terwijl hij de auto ging weg zetten. Ze deed hier de deur open en daar had ik op gewacht sie! Ik deed mijn best om te miauwen, wat ik anders nooit doe. En nog een keer … en nog een keer … en nog! En mske stond daar in het donker met haar handen vol. “Sloef wat scheelt er?” vroeg ze en er klonk ongerustigheid in haar stem. Ze kieperde alles gewoon het buro op en stak het licht aan.

Ik had geen korrels meer in mijn bakske en van opluchting dat het dat maar was heeft ze zelfs niet gezegd: “is dat alles?” Ze heeft me toch éérst korrels gegeven vóór ze dat deken gaan opzetten is.

Toen ze ging slapen lag Boerke Naas al in bed. De morgen erna zijn ze lang blijven liggen. Slow had hoofdpijn. Dat is dan later wel gebeterd en momenteel lopen ze alletwee te bassen en te snuffen.