Bij de etappe van Sant Joan de l’Erm moesten de deelnemers starten aan gene zijde van de berg en over de Pic de l’Orri naar Sant Joan de l’Erm, zoiets van een 35km. Ondertussen moesten de anderen met de auto rond rijden en dat was zo een 100km. Toen Ex en mske de eerste keer die wedstrijd deden kwam Ex naar mske en zei: “ik heb met de Duitsers afgesproken dat jij met hen in groep gaat rijden” en mske was eigenlijk wel boos, alhoewel hij dat vriendelijk bedoeld had. Tenslotte was dat die eigenste Felix waar we het al over gehad hebben.

En ze vertrokken! Na een goed pooske bergaf stoppen de Duitsers en zeggen: “kijk hier staat een wegwijzer, zouden we die weg niet nemen?” En mske bedacht dat ze Ex toch eens met zijn neus op de feiten ging drukken dat ze geen zin had om als hulpeloos vrouwmens bestempeld te worden door idioten die zelfs de simpelste uitleg niet begrepen en ze zei: “je mag daar niet in, dat is de weg over de pas en die zit dicht”. Beweerden die dat de Duitse vertaler dat niet had gezegd. Ze rijden door en komen in de grote stad. En plots ziet mske hen op de kant gaan staan want ze weten niet waarheen. En ze denkt: “dat is hier precies de processie van Echternach” en ze rijdt de transit naar het midden van de baan, zet klaar en duidelijk haar pinker op en toetert!

De Duitsers volgen! En ze rijden door de meest pittoreske dingen die je je kan indenken en op een zeker moment … stapvoets! Een kudde schapen, een herder en een hond. En mske rijdt daar voorzichtig door en Felix achter haar toetert en mske maakt door het raam een gebaar dat hij zijn toot moet houden.

Wat verder helt de weg af naar de afgrond en moet je tegen de rotsen aan blijven rijden maar je komt in het leukste dorpke dat je ooit gezien hebt. Zo een klein ding met een arcade als inkom voor het dorp, en een huis dat vergroeid met een rots de hoek van een andere straat uit maakt. De Tsjechen staan er foto’s te nemen en mske neemt de 90° hoek en ziet Felix stoppen, hij was gaan vragen of ze wel juist zat. Hij volgt haar terug!

Ze komen op een tweesprong! Een haarspeldbocht naar boven, geasfalteerd, recht door, recht naar beneden. mske neemt de haarspeldbocht. Felix toetert! En hij foetert ook nog dat dat niet juist kan zijn want dat dat nu toch geen menselijke wegen zijn en dat hij denkt dat het rechtdoor is. mske wordt zijn kleutergezaag ondertussen al wat beu en zegt: “je hangt van mij niet af hé, je moet niet doen wat ik doe, ga maar! Maar ik ga zoals ik het denk!” Ze rijdt naar boven en Felix volgt. Ze komen boven de dorpen uit. Wat later komen ze boven de bomen uit! De top ligt voor hen en staat vol met dennen of sparren of wat dan ook. In een wei staat een huis dat ook weer vergroeid lijkt met de rots. Even later rijden ze tussen de bomen en wordt de weg breder. Hij is gebetonneerd. Er staan massa’s en massa’s en massa’s auto’s geparkeerd en zelfs autobussen en ze komt er met moeite voorbij want ze moet met de wielen van de transit naast het beton gaan rijden, waar niks anders ligt dan grind en daarnaast “niets”.

Als ze bovenkomt en de transit parkeert, stoppen de Duitsers achter haar en zegt Felix: “zie je nu wel dat het zo erg niet was”.