Het is al jaren geleden, toen Luc en ik net samen waren, dat ik me een wandelshort kocht, merk Adidas. Dat het eigenlijk een mannenshort was kon me niet deren. Ik had ook altijd al manshemden verkozen boven bloezen.

Kort daarna aan zee, dus ook al jaren geleden, kocht ik me een tweede wandelshort, ook mannenmodel.

Nu, na verloop der tijden heeft de Adidas de pijp aan Maarten gegeven, de andere, een donkerblauwe, echter niet. Die ziet er nog opperbest uit al is het nieuwe er na meer dan tien jaar toch wel af en het eerste sleet wordt zichtbaar.

Door het gevecht met Baskuul was die broek echter een ietsiepietsie te groot en moest ik ze flink aansnoeren in de lenden, waardoor ik het idee kreeg dat het eerder een broekrok was, ware het niet dat in zijzicht … De vraag van Clement Peerens: “Vinde mijn gat niet te dik in deze rok” geeft nog de beste beschrijving.

Ik kocht me dus vorig jaar een vrouwenshort, een bruine. Awel! Wat een tegenvaller. Het gaat niet meer over een dik gat, maar het lijkt eerder of ik een pakje in die broek meezeul.

Wat heb ik nu gedaan? Ik ben gaan kijken naar het merk van die oude blauwe. Zo een winkeltje is er nog in Blankenberge op de zeedijk en ik kocht me zo twee grote bij. Oh zo! Nog een blauwe en een kakikleurige.

Mijn benen bruinen dan niet zo hoog, maar die broeken zitten veel beter op trektocht en dat dik gat kan ik camoufleren door een sweater rond mijn lenden te binden. Gaaf!