We hebben het er hier nog over gehad en nu is het zo ver.

Buurboer, die in die tijd een vriendin had, naar wie hij enkel in het weekend vertrok, is daar geruime tijd geleden mee gestopt.

Toen begon het op te vallen dat Buurboer, in plaats van een praatje te komen maken als hij en Slow en/of mske buiten waren, zich repte om binnen te zijn als hij iemand zag.

Later zag Slow hem eens en hij twijfelde ineens aan de kleur van Buurboer’s haar, daar was iets mis mee. “Geverfd?” vroeg hij zich af en hij zei “er scheelt volgens mij iets met Buurboer, hij ziet er niet goed uit”.

De laatste keer dat ze Buurboer zagen was het echt opvallend dat de vroeger blonde, halfkale, goedlachse man ineens veranderd was in een schuw zwartharig mens dat een schuiloord zocht om zich te verbergen.

En sedertdien zien we daar regelmatig auto’s staan, komen er mensen het een of ander klusje opknappen en verloedert het dak van de schuur.

“Zou ik er eens achter vragen?” vroeg Slow. “Ik weet zo niet” zei mske, want het feit dat hij van blond naar zwart haar is gegaan is bepaald tekenend voor iets en het feit dat hij zich zo verborgen houdt wil zeggen dat hij het misschien liever geheim houdt.

En zeggen wat we denken was ook nogal gevaarlijk. Stel dat we het verkeerd voor hadden.

Vandaag was er weer veel beweging en Slow is toch maar eens tot daar gegaan. We hadden, jammer genoeg, gelijk …