Zoek
Soms schrik ik van mezelf als ik nog maar eens ontgoocheld denk: “ik vertrouw niemand meer”. En weet dat dat ook zo is.
Als je dat goed overdenkt is dat echter niet juist. We vertrouwen misschien geen bekenden meer, maar we vertrouwen wel nog heel veel mensen, onbekenden dan nog.
We vertrouwen de beenhouwer, de bakker, de groenteboer, … maar zijn die wel te vertrouwen? Wie weet wat zij door ons vlees, in ons brood en onze groenten mengen.
We vertrouwen veelal mensen in uniform zoals politiemensen, postbodes, mensen van het openbaar vervoer, taxichauffeurs, pakjesleveranciers … De meteropnemers liggen al een schuif lager. Daar hoorden we al wel meer horrorverhalen over. Nu ja, politie-uniformen blijken ook zo verkrijgbaar en daar maakten criminelen ook al gebruik van.
En we vertrouwen dokters! Terwijl die toch te maken hebben met het meest persoonlijke goed dat je kan hebben.
annaberg
Ondanks alle deuken vertrouwen we toch nog best veel.
Bertie
Gelukkig maar.
ms
Of het nog verantwoord is in deze tijd? Ik weet het niet. Maar het wordt een beetje onleefbaar als je het niet zou doen.
Bertie
Wantrouwen is me bekend, wijlen schoonmoeder had dat.
Het lijkt me lastig om mee te leven, er gaat zo veel spontaniteit verloren.
ms
Het ellendige is dat je telkens het deksel op je neus krijgt als je te goed van vertrouwen bent.
Bertie
Dat risico lopen we dan maar. ?
Villasappho
Das idd stof tot nadenken
ms
Het kwam inderdaad wat raar aan, toen ik het besefte.
Kakel
Ooit las ik een regel en daar ben ik fan van: iedereen vertrouwen is net zo fout als iedereen wantrouwen. Een gezonde dosis inschattingsvermogen komt altijd van pas.
ms
Zoals altijd: de gulden middenweg.