Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Raad kost geld

Zo af en toe zoek ik iets op op internet. Als het dan over voeding en aanverwanten gaat, krijg je meestal te maken met dezelfde oppervlakkige kennisgeving, waar je niets wijzer van wordt want dat weet je zelf ook al. Maar je vindt er wel een link, stijl: “meer weten” en als je die aanklikt hebben ze allemaal een boek geschreven en moet je natuurlijk dokken.

Goede raad is duur! Dat is een gezegde.

Ik vraag me af waarom ik al die jaren dat ik leef, al die velen die me raad vroegen, geen link heb gegeven waar ze konden betalen. Het lijkt egoïstisch als ik het zo bekijk, maar een ander doet het dan wél.

Heel waarschijnlijk kent iedereen wel het mopje over de advocaat en de dokter? Neen?

Een dokter en een advocaat zijn op een receptie, wanneer er een man aan de dokter medische raad vraagt. De dokter geeft antwoord en zucht tegen de advocaat: “Dat is toch vervelend, hoe ga jij daar mee om?”

“Ik reken het gewoon aan”, antwoordt de advocaat.

“Goed idee!” zegt de dokter.

“Dat is dan 100€” zegt de advocaat en steekt zijn hand uit.

Hoeveel recepties ik zo al meemaakte en ik ben geeneens dokter of advocaat. Ik had het al meer over mijn luisterend oor. Soms volstaat dat, soms willen ze dat ik de antwoorden geef.

Ik zei al meer dat ik zou vertikken en mij betalen zullen ze toch nooit doen. Waarom zou ik me dan nog ellendig voelen met verhalen van anderen?

En neen, ik ben niet echt egoïstisch, ik ben gewoon met pensioen en na al die jaren gratis advies, wordt het tijd dat iedereen zich een andere raadgever gaat zoeken.

Previous

Beveiligde postjes?

Next

Ooms en tantes

10 Comments

  1. De mop kende ik niet, goeie.☺
    Kom ik een betaalvraag tegen op internet, dan ga ik meteen verder. Ook als ik eerst moet inloggen of ergens lid van moet worden.

  2. ?
    Het probleem is me bekend. Een vriendin van mij is fysiotherapeute met een héél drukke praktijk en ze durft niet eens meer naar de lokale supermarkt te gaan. Ze klampen haar altijd aan… mijn schouder doet weer zeer, mijn pink staat een beetje scheef, mijn nek kraakt… niet normaal, zegt ze… dat raak je toch echt wel beu.

    • ms

      Het IS niet normaal, maar waarom denken mensen dat het kan? En waarom willen ze altijd dat een ander hun problemen oplost?

      Ik vind het best kunnen als je kan helpen, maar soms heb ik echt de indruk dat ik gewoon van tel ben als ze me nodig hebben. Maar gelukkig nog niet in de lokale supermarkt.

      Ik kan er echt wel inkomen dat die vrouw niet meer naar die supermarkt gaat.

      • Je hebt groot gelijk.
        Ik prijs de zelfredzaamheid. Het is een hoog goed. Zelf zal ik nooit, zelfs niet de kennissen die dokter, fysiotherapeut, schadebemiddelaar of boekhouder zijn, lastigvallen met deze kwesties buiten hun spreekuur.

  3. Het is niet netjes maar wordt onnadenkend gedaan in de trant van ‘Nu ik je toch zie, wat moet ik met die gezwollen arm….’ Zoiets.

    • ms

      Mogelijk wel, maar de andere persoon probeert misschien om even haar/zijn gedachten te verzetten. En daar denken ze dan niet aan.

  4. Kakel

    Ik vind het raar een fysiotherapeut in de supermarkt aan te spreken met een klacht. Ik probeer me in een ander te verplaatsen en het laatste wat ik wil is aangesproken te worden in de supermarkt (-:
    Mensen vragen mij zelden om advies…

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén