Luc bracht op Driekoningen een driekoningentaart mee. Niet voor ons beidjes maar voor ons vieren want Amke en Ella waren hier, al denk ik dat zij daar eigenlijk ook al te groot/oud voor zijn. Ach ja, het was voor de leut … én voor de taart natuurlijk.

De eer om in de boon te bijten, viel mij te beurt, al was dan geen boon maar een stenen lammeke dat er uit zag als een hond.

En dat voor de éérste keer in mijn hele leven dat ik een stuk driekoningentaart eet.

…

Op zondag stond zwemmen in Sunparks op het programma.

Net toen de golfslag werd opgestart, liep daar zo een klungel die een aquagympijp buit had gemaakt en daarmee knotste hij tegen mijn hoofd. Dat is niet erg, die dingen zijn zacht en doen geen pijn. Maar mijn zwembril verschoof en liep onder. Ik zocht de kant en de golfslag werd stilgelegd.

“Dat doen ze voor jou” zei Luc. En inderdaad, van op haar verhoog zat de redster vragend teken te doen. Hij heeft dan maar even op die bril getikt.

Als ik ooit in per ongeluk een rivier of een vijver in totter, verdrink ik sowieso. Ik kan niet zwemmen met mijn ogen dicht en zonder zonder zwembril kan ik ze niet open houden.
…

“Als we thuis komen, moeten we oppassen” zei Luc. Hij miste één van zijn gelzolen en vermits die niet in het kleedhokje uit zijn schoen was gevallen, dacht hij aan thuis.

Wat bleek? Hij had die tweede gelzool in een ander paar schoenen gestopt.

…

De kerstboom opruimen? Daar hadden we echt geen tijd voor, die dag na Driekoningen. We hebben wel Amke en Ella naar huis gebracht.

De kerstboom hebben we gisteren aangepakt.