Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De boon

Het was Driekoningen, voor de eerste keer hadden we een driekoningentaart. Ik had de boon die geen boon was. In de reacties op het logje dat ik er over schreef leerde ik dat men in sommige streken de link legt met “geluk hebben”. Ik hoop maar dat men eigenlijk “sjaans hebben” bedoelt.

Maar toen het logje verscheen, had ik mijn portie sjaans al zo goed als binnen, want …

Op de maandag na Driekoningen …

    wilden we oorspronkelijk naar een rommelmarkt in Aarschot, maar dat vergat ik toen ik, op Driekoningen zelf, een boekenkast met glazen deuren vond op een tweedehands website waarvoor ik een afspraak regelde op die bewuste maandag.

Op de maandag na Driekoningen …

    wilden we naar die boekenkast gaan kijken, al had die niet de juiste meubelstijl, die we maar even vergaten omdat die toch zo moeilijk te vinden is en de boeken nu eindelijk toch een plaats mogen krijgen, maar die afspraak zegden we op de zondag tussen Driekoningen en de bewuste maandag af omdat ik een onbestemd voorgevoel had dat dat helemaal verkeerd zou aflopen.

Op de maandag na Driekoningen …

    gingen we dus zoals eerst voorzien naar een rommelmarkt in Aarschot, waarna we eens in de Kringwinkel daar binnen zouden lopen. Dat deden we zonder afzeggingen. In het naar huis komen, konden we dan ook nog de Kringwinkel van Tienen aandoen.

Nu wordt het spannend!

    Niet op die rommelmarkt. Die gingen we alleen eens bekijken om te zien of het de moeite zou lonen om er zelf eens wat rommel spullen te gaan verkopen.
    Het wonder gebeurde in de Kringwinkel waar we nooit eerder waren. We liepen binnen en we stonden ineens voor een erg grote uitvoering van ons eigen kastje. Als ik zeg: erg grote uitvoering, dan bedoel ik echt een erg grote uitvoering. Maar … er was de prijs. Mja … Het kastje was echt wel een koopje geweest maar in de Kringwinkel kennen ze wel de prijzen. En bovendien zochten we een eetplaats, geen wandkast.
    Node nam ik afscheid van de grote kast.

Nog spannender?

    Terwijl we daar waren -we zouden toch nog niet naar huis gaan zeker- opperde Luc dat we evengoed naar de Kringwinkel in Diest konden in plaats van die van Tienen, die toch dichter bij huis is en waar we al eens extra naartoe kunnen rijden.
    In Diest waren we al, ergens in september, toen we bij Zoneke en Querida op Nitro en Murphy gingen passen. We liepen binnen, recht naar de boeken, want dat was de opgave: boeken vinden, maar we vonden er geen. En tussen de boeken en de uitgang stond ze: nog zo een kast. Minder groot dan de andere maar even opvallend en imposant. Maar weer overdachten we dat we toch geen wandkast zochten maar een eetplaats.
    Node nam ik ook afscheid van deze kast.

Op de dinsdag na Driekoningen …

    stond ik op en dacht dat ik gek was. Dan vind je iets wat je wil en ga je allerlei uitvluchten zoeken om ze niet te kopen. Na een uur dacht ik dat ik gek was dat ik nog maar overwoog om die kasten te kopen. Tegen de middag dacht ik dat ik gek was dat ik steeds maar die uitvluchten gebruikte om die kasten niet te kopen. Na de middag vroeg Luc: “Willen we ze eens gaan opmeten?” Ik dacht dat ik gek was dat ik het nog maar overwoog. Uiteindelijk dacht ik dat ik gek werd van het welles/nietes gedoe in mijn eigen hoofd.

Op de woensdag na Driekoningen …

    stond ik op en zei Luc: “We gaan eerst alle muren opmeten, daarna gaan we die kasten opmeten”. “Enkel opmeten” zei ik.

Ik denk niet dat ik het verder verloop van die woensdag moet vertellen.

Ineens moesten we snel snel het bureau leegmaken, er vaart achter zetten, gezien we vanaf vorige dinsdag tot gisteren bij Querida en Zoneke thuis op Nitro en Murphy gingen passen. Kwestie van motivatie verdient dat echt wel een dubbele plus.

We moesten gisteren wel even heen en terug, van bij Zoneke naar huis, want die kasten zouden geleverd worden, al had een levering ons vandaag beter uitgekomen, dan waren we terug thuis en moesten we niet drie keer dat traject afleggen. Maar we wilden niet uitstellen, want dan weet je niet wanneer het wel kan.

En dat allemaal dank zij een minuscule driekoningenboon.

(Lees verder onder de foto)


De boon die geen boon was maar een stenen lammeke dat er uit ziet als een hond.

Maar nu hebben we nog altijd geen bijhorende eetplaats en zijn we wel verplicht om verder op toeval te hopen en nog eens zomaar plompverloren op de passende tafel en stoelen te lopen.

Is het nog niet bijna Driekoningen?

Previous

Petieterig gepeuter

Next

Op de gezondheid!

32 Comments

  1. Toch leuk hé als je zo een slag kan slaan. Veel plezier ermee.

    • ms

      Ik heb er een week vervuld van gelopen. Eerst dat welles/nietes . Daarna dat ongeloof omdat het nu eenmaal een ongelooflijk toeval was. Ik schreef het van me af in een logje en zou dat niet posten voor ze hier waren.

      Nu zijn ze hier en dacht ik gisteravond: “dat moet nu toch niet op het blog”. Nah … over toeval gesproken.

      Nu komt het grootste plezier nog: de grootste moet nog pas gezet worden.

      En dan wou ik eigenlijk nog eens naar een adres ergens in Landgraaf, maar de portemonnee schrikt al bij de woorden retro, vintage, antiek, … en ook bij de namen van de sites/winkels waar ik rondkijk.

  2. Oh zalig logje!! De boon heeft jou inderdaad veel “sjans” gebracht. En de kringloopwinkel in Diest! Ik woon in Diest!!! Nu ben ik wel benieuwd van waar jij bent en ook naar de kasten! Snel een foto posten hoor.
    Zelf heb ik een oude secretaire van mijn bompa die ik wil opmaken, maar het ding afschuren zie ik niet zo zitten. Dit weekend ga ik eens naar de Brico om te zien of er geen afbijtmiddel is 🙂
    Veel “geluk/sjans” nog, het is je van harte gegund!! En volgend jaar mag jij de boon weer vinden in de taart 🙂

    • ms

      Ik ga reclame maken voor een medeblogster. Ze bracht namelijk goed nieuws! Je moet niet schuren.

      Je moet eens naar het blog van Annaberg gaan, meer bepaald het stukje waar ze beschrijft hoe zij een oude kast bewerkte.

      Ik speelde toen al met het idee om de twee oude (bureau/linnen)kasten en een klein bijpassend kastje dat ik nog heb ook zo te overschilderen (zij het in andere kleuren). Dat wil ik nu wel gaan doen.

      Diest? Neen, wij wonen niet in Diest. Wij wonen in Landen. Diest is niet zo ver af, zeker niet als we bij Zoneke op de hond en de kat gaan passen. Zij wonen op iets meer dan 5km van de Kringwinkel van Diest.

      Ik vrees dat ik geen foto’s ga posten. Dat doe ik eigenlijk haast nooit en als ik het doe kijk ik of het niet herkenbaar wordt. Al ben ik niet meer zo héél voorzichtig als het om mijn persoonlijke levenssfeer gaat.

      Misschien doen we ooit wel eens een rommelmarkt van de Karteria.

      • Bedankt voor de tip! Schuren haat ik! In ga de log van Annaberg nu lezen se.
        Moest je die rommelmarkt ooit doen, mag je altijd een seintje geven ?

        • ms

          Ik vrees dat dat schuren velen tegenhoudt om creatief aan de slag te gaan.

          Ik deed het ooit met die zelfde kasten om ze van de verf te ontdoen. Nu ga ik ze opnieuw verven.

          De Karteria zal wel in de zomer ergens vallen en als we een manier vinden om meer spullen mee te nemen dan in onze (gewone) auto. Maar ik laat het je dan wel weten.

          • deal!
            en ik ben nu op YouTube aan het kijken naar de filmpjes zonder schuren of afbijten 🙂

            • ms

              Er staan echt wel prachtresultaten tussen.

              Maar het moet eerst wel zomer worden eer ik er aan begin.

              Ik denk er ineens aan, ik heb nog een heel oude kleerkast ook. Die moet ook onderhanden genomen worden. En misschien kopen we wel een oude kleerkast bij (en geen nieuwe zoals gepland) voor op de kleedkamer.

              En dat met die lange baan in de buurt!

              Anderzijds vond ik het vroeger altijd wel plezierig om met dat soort dingen bezig te zijn. Ik ben alleen bang dat ik het ga verbrodden.

  3. Nog nooit at ik zo’n taart ….

  4. Haha. Waar een boon toe leiden kan! Ik heb laatst nog een oude spiegel aangepakt met de restjes Annie Sloan. Piece of cake!

    • ms

      Ik hoor het je graag zeggen: piece of cake! Ik slaag er zelfs in dingen te laten mislukken die ik vroeger kon uitvoeren met mijn ogen dicht.

      Ik ga het wel eerst met het kleinste kastje proberen.

  5. Wat voor boon was dat? Die wil ik ook!

  6. elsjeveth

    Ben op zoek naar een vintage ovale spiegel (zo english style) zag ik laatst in een aflevering van Endeavour voorbijkomen en sindsdien gaat een dergelijke exemplaar niet meer uit mijn gedachten. De hal wordt binnenkort opgeknapt en ik weet een perfecte plek voor een ovale spiegel. In de randstad zijn voldoende kringloop en vintagewinkels. Vanaf volgende week gaan we op speurtocht.
    Nu eerst een boon vinden die ons geluk brengt. Sjans 🙂 op z’n Hollands gezegd hebben we al – met elkaar dus.

  7. Met die boon heb je duidelijk veel ‘sjans” gehad.
    Ik denk dat zoiets voor herhaling vatbaar is.
    Succes met de kast.

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén