Ik had het er niet voor en ik heb het er niet voor en ik zal het er nooit voor hebben. Ik heb het dan over de blazende handendrogers in sanitaire voorzieningen.

Ik stoorde er me oorspronkelijk aan omdat het geluid enorm pijnlijk was. Inderdaad, ik kan pijn hebben van geluid.

Dan ga je naar het klein buroke en beginnen die drogers zo hard te brullen dat er van gemak -mijn grootmoeder noemde de wc nu eenmaal ‘het gemak’- geen sprake meer is. Ik denk dan maar één ding: “weg wezen”.

Ik heb ze dan ook nooit gebruikt omdat:

Als zij met die hedendaagse blazers haar handen droogt golft haar vel nog erger dan de natte droom van een surfer.

Soms neem ik dan wc-papier voor mijn handen, maar ik heb altijd papieren zakdoekjes -nu moet je ’tissues’ zeggen- op zak voor zulke gelegenheden.

Door mijn hoorapparaatjes evenwichtig in te stellen is geluidsoverlast wel tot een minimum herleid. Dat merk ik in de Colruyt van Sint-Truiden waar hun warmteblazers me ook buiten zouden geblazen hebben. Ik liep er gewoon met mijn handen op mijn oren en ik kon me echt niet om het zicht daarvan bekommeren.

Dat neemt niet weg dat ik die blazers geen ergerlijke dingen meer ga vinden. Maar nu zou er nog wel eens veel meer aan het handje kunnen zijn. Dat vind ik nog een goeie reden erbij om ze niet te gebruiken.

Dan staan ze voor elke ziekte aan te raden om meer je handen te wassen en dan bestaat de kans dat zo’n ding ze vol spuwt met ‘je-weet-niet-wat-je-er-van-kan-krijgen’ schimmels en bacteriën. Dan kan je natte handen nog beter droog vegen aan je broek.

Of het allemaal waar is, weet ik natuurlijk niet. Maar ik deel dit twijfelgeval met graagte. Misschien kan het in de toekomst dan weer wat rustiger op het gemak.