Nà al die jaren die zware schuld meegedragen te hebben, komt mske daarmee op de proppen.

Ooit, heel lang geleden, in een tijd toen mske pas de kleuterjaren was ontgroeid en begon met rond te kijken in de wereld, ving moe een meikever. “Dat is een meikever” had moe gezegd en ze stopte het beest in een blikken pot waar ze gaten in het deksel maakte.

Moe vertelde dat de kinderen vroeger draadjes aan de poot van een meikever bonden en die zo lieten rond vliegen. Maar mske moest daar blaadjes voor zoeken zodat die meikever eten zou hebben. Aangezien het een blikken pot was kon mske de meikever niet zien en de meikever kon mske niet zien. De pot openmaken? Dan riskeerde ze dat het beest ging vliegen en wat ging moe dan zeggen? Dus de meikever bleef in zijn pot en mske bleef benieuwd of die nu die blaadjes at of niet.

Op een dag wist het buurmeisje te vertellen dat die meikever dorst zou hebben, al zo lang in zijn blikken pot en ja, mske heeft water door die gaatjes laten lopen.

Op één juni zei moe: “eens benieuwd of die meikever nog leeft”. De uitbrander die toen volgde, die vertellen we niet na, gedeeltelijk omdat mske zelf al niet goed meer weet wat ze toen allemaal naar haar oren heeft gekregen.

Pas later heeft mske bedacht dat het al veel gemener was van die sukkelaar in die blikken pot te stoppen in plaats van die van zijn eenmaandelijks leven te laten genieten, maar mske is nooit meer over de verdronken meikever begonnen, zeker niet tegen moe.

Later wisten ze te vertellen dat er nog weinig meikevers waren.

Enkele jaren terug viel er één vlak voor mskes voeten neer toen ze in de cafetaria van de sporthal wou binnengaan. De uitbaatster was er niet over te spreken. Ze zei dat die beesten gedurig in die inkomhal kwamen zitten.

Vanmorgen stapten Slow en mske een bordes op en Slow vroeg: “wat ligt daar nu te krawielen?” “Een meikever” zei mske terwijl ze zich voorzichtig bukte, maar hij geraakte niet terug op zijn pootjes. Dus nam ze hem voorzichtig op en voelde hoe de haakjes zich aan haar vinger vastgrepen. Ze heeft hem in de haag ernaast gezet, al denkt ze niet dat het een meidoorn of een hazelaar is.

“Doe volgende maand de groetjes aan de verdronken meikever” dacht ze stil.