Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Van afhaalrestaurant tot schuif-maar-aan

Het raadsel van de blijkbaar vraatzuchtige meeskes met een lintworm heeft zich opgelost.

Waar ze eerst eten kwamen halen, doken ze ineens gisteren met heel het kroost op, zo een stuk of zes jongen, schat ik. Ze waren jammer genoeg niet te vinden voor een volledige familiefoto.

Het zijn al zeker niet die die wilden nestelen, dat waren pimpelmezen en dit zijn koolmezen.

Maar gisteren leek toch wel een beetje goed te maken dat ze uiteindelijk verkozen van elders te gaan wonen.

Previous

Zelfdiagnose is uit den boze!

Next

Bebloemingsactie

13 Comments

  1. goed dat je het verschil kent tussen pimpelmezen en koolmezen. Ik zou het niet weten.

    • ms

      Dat is niet zo moeilijk. Pimpels hebben een blauw klakske en die van de koolmees is zwart.

      Vinken zijn moeilijker te onderscheiden, die zijn ook sneller weg dan mezen die toch redelijk frank zijn. Zelfs als we even buiten gaan laten ze zich niet storen.

  2. Mooie foto!

    Uitvliegen bij mij betekent dat ze echt weg zijn.
    Of dit door de buurtkatten of de eksters komt weet ik niet.

    Vogelvriendelijke groet,

    • ms

      Ze zijn niet “hier” uitgevlogen. Waar ze genesteld hebben, weet ik niet. Ze komen hier gewoon een paar keer per dag hun maagskes vullen.

      Neizen noemde mijn moeder dat. Luc zegt: “voedertijd”.

  3. Da natuur is toch iets moois he 🙂

  4. Kakel

    Wat een geweldige foto! Oké, het merendeel van de jongen lag “dwars” maar het blijft een top-foto.

    • ms

      Ik heb ze wel allemaal op de foto maar niet samen.

      Conflict in de familie? Of ze denken dat ze sneller eten krijgen als ze zich wat afzonderen?

      In elk geval wordt er geen enkel kind achteruit gestoken.

  5. Enige foto van ouder en een paar van de hongerige kinderen. Ze komen graag bij je eten. 😉

  6. elsjeveth

    wat een schitterende foto. Zo geraak je toch nooit mezen-moe.

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén