De nonkel die alle jaren een kaartje stuurt zat met kerst aan tafel met zijn broer, de nonkel die geen kaartje stuurde tot nu. En ze vertelden over … ja over wat vertelden ze, maar in elk geval kwam Slow ter sprake en zei de nonkel die alle jaren een kaartje stuurt, dat hij alle jaren een kaartje stuurt.

Zijn broer sprong direct op de okkazie en vroeg het adres. Toen de eerste nonkel, je weet wel die wel een kaartje stuurt, dat adres opgaf, zei de schoonbroer van de tweede nonkel, die geen kaartje stuurt: “hé, dat is bij mij in de buurt”.

En zo werd er deze middag op de deur geklopt, zacht geklopt. Slow opende de deur en daar stond de schoonbroer met een kaartje van de nonkel die geen kaartje schreef tot nu.

Wij bestellen aan huis. Dat zei hij natuurlijk niet, dat dacht ik maar.