Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Zo zonde

Het is lang geleden, in de tijd dat ik, smalle lat zijnde, merkte dat er hier en daar wat meer aankwam en op mijn eten ging letten.

En toen werd iedereen ineens voedingsdeskundige. Zoals die keer dat ze bij ons waren uitgenodigd, ik maar een spreekwoordelijk hapje op mijn bord schepte en de opmerking kreeg dat ik van witte wijn ook dik werd.

Het stoorde me. Je wordt van alles dik als je het niet met mate eet of drinkt.

Toen ik in 2011 paal en perk had gesteld aan de vermenigvuldiging van mijn omvang door de hormonenkuur die de dokter me door mijn strot hadden gejaagd en ik er weer normaal uitzag, wist iemand te zeggen dat ik er toch beter had uitgezien toen ik wat dikker was.

Ik zeg het niet meer. Ik zeg het niet meer. Ik zeg het niet meer. Maar ze zien het.

Ze bekijken je, halen een doos pralines uit de kast en stompen die haast door je neus. Je weigert … één keer, twee keer … ze dringen aan. Je weigert. Maar weet je, zo één pralineke kan nu toch echt geen kwaad en daarbij, mijn broek is al veel te groot. Ik blijf halsstarrig weigeren.

Iets anders dan maar. Een perzik? Fruit is zo gezond en daar zit echt niks, maar dan ook niks in. Als er al echt niks zou inzitten zou het ook overbodig zijn om ze te eten. Maar daar gaat het niet om. Het gaat er om dat ik zelf bepaal wat en hoeveel ik ga eten en daar houd ik me aan.

Tegen de avond beginnen ze dat ze geen eten voorzien hebben, al was dat zeker niet afgesproken. Maar we kunnen wel een frutje halen. En dan krijg ik het. Dan beginnen ze dat je wel eens moet zondigen want anders houd je het niet vol.

Nonsens! Ik heb meer plezier aan goede resultaten dan aan het verorberen van één of ander dat een ander noodzakelijk zondigen vindt.

Ik heb beslist dat er weer een heel lange tijd zal overheen gaan eer ik er nog eens naartoe ga en dat ondanks de telefoon als die zegt: “ik zie jullie haast nooit”.

Dat is pas zonde!

Previous

De vogels … nog maar eens

Next

Altijd!

10 Comments

  1. Ik begrijp je helemaal want dit is voor mij zeer herkenbaar.

    • ms

      Ik weet soms niet wat ik er moet van denken. Ik gaf het al meer aan dat ik er niet van houd. Het heeft nu een hele poos goed gegaan en nu was het weer mis.

  2. Een goede gastheer/gastvrouw houdt toch rekening met zijn gasten?

    • ms

      Zou je toch denken. Dat je iets aanbiedt, tot daar nog aan toe, maar dat blijven aandringen vind ik maar niks.

  3. Velen voelen zich voedingspecialist. Ik laat me ook niets opdringen om te eten of te drinken. Vooral alcohol laat ik aan me voorbijgaan. Dat wordt ook niet altijd in dank genomen.

    • ms

      Dat hoorde ik al van iemand die ooit een alcoholprobleem had. Weigeren is haast onmogelijk. Eéntje kan, volgens de plaatselijke deskundigen, toch geen kwaad, al zijn zij de eersten om met de vinger te wijzen als het fout gaat.

  4. Je zou niet goed worden van de ‘goede’ bedoelingen.
    En nog beroerder van voedingsdeskundologen. ?

    • ms

      Misselijk word je er van. Bovendien kom je nog aan ook … van stresserende toestanden word je namelijk ook dik.

      ?

  5. elsje

    Een nachtmerrie vind ik zulk soort figuren. Krijg er soms moordneigingen van.

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén