Slow en mske gingen dus in Antwerpen centraal een broodje eten.

Ze installeren zich aan een hoektafeltje. De kelner komt snel, dat wel. mske bestelt een volkorenbroodje met camembert, tomaat, komkommer en sla en een donkere Leffe … oooh pardon, in Antwerpen moet je bruine Leffe zeggen. Slow vraagt een volkorenbroodje met ham en verder zo wat hetzelfde met een cola light.

“Wat was uw broodje weer?” vraagt de kelner. mske herhaalt. En hij herhaalt: “volkorenbroodje met camembert, blonde leffe, volkorenbroodje met … ” “Donkerbruine leffe” verbetert mske hem. Misschien dat de dubbele benaming een belleke doet rinkelen. ” … met ham” vult Slow aan. “En wat was het drinken weer?” vraagt hij.

Efkes later komt hij afgestoven, zonder wat dan ook en fluistert: “mevrouw, uw broodje, wat was dat weer?” “Camembert” zegt mske nog eens. Hij vertrekt om terug te komen met een blonde leffe. “Kijk” zei mske “moest ik dat nu lusten, zou ik het uitdrinken, maar ik wil geen blond bier”. Hij vertrekt en komt even later met een donkere leffe die hij bij mske zet en een broodje dat hij bij Slow zet met de woorden: “uw broodje ham meneer”. Slow bekijkt het broodje, bekijkt het nog eens, bekijkt mske, onderzoekt het broodje en zegt: “maar … waar is de ham?”

mske ziet iets wit komen piepen onder de slablaadjes, die ze efkes opheft en zegt: “dat is mijn broodje camembert”. Efkes later komt hij terug met een broodje. Het juiste broodje voor Slow en zegt: “uw cola light komt er aan”.

Ondertussen zitten de mensen aan het tweede tafeltje links van mske al met lamme armen van teken te doen en de dame aan het tweede tafeltje rechts van Slow ligt met haar tong op het blad van de grote dorst. Er komen twee jonge vrouwen aan en die installeren zich aan het tafeltje tussen de uitgedorste dame en Slow in. De dame krijgt haar drankske en zegt tegen de nieuwkomers dat ze tegen het wachten moeten kunnen. Eindelijk gaat hij ook bij de mensen links van mske. “Zeker ingevallen voor iemand” veronderstelt mske.

Slow’s cola light staat daar nog steeds eenzaam en verlaten op de toog te wachten. Aha! Hij heeft het gezien en brengt die nog snel.

Slow en mske krijgen lachkriebels en mske zegt dat ze toch liefst zo snel mogelijk wil betalen want dat ze anders die trein nog zouden kunnen missen. Het bizarre is wel dat alle andere mensen onmiddellijk moesten betalen. Goed, hij brengt de rekening. “Hij zal ons niet hebben hoor” zegt mske als ze ziet dat het over 11.40€ gaat, want ze moet een lap van 50 wisselen en als die nog moet gaan rekenen hoeveel hij dan terug moet geven … Ze legt 51.40€ op tafel. Hij komt, geeft 40€ terug en heeft de neiging om weg te gaan. mske zegt: “je moet het wel meenemen hé en wijst met haar kin naar het briefke van 50 en de drie muntstukken.

Achteraf bedenkt ze dat er mensen gaan zijn die dat ultra dom zullen vinden, maar ja, ze steekt nu eenmaal zo ineen.

Eigenlijk had het wel een mooi einde van dit verhaal geweest. 40€ bovenop krijgen voor zulk een act, twee broodjes, een donkere of bruine leffe en een cola light.

Is dit nu het einde van die historie? Neen hoor, onderweg naar de trein, waar ze zich intussen voor moeten haasten, merken ze dat hij de cola light van Slow niet aangerekend heeft.