Na een deel 1 komt er normaal gezien minstens een deel 2. Bij deze.

Is het minder eng of akelig? Ik weet het niet. Het was in elk geval geen aangename ervaring.

Ik lig maandagavond pas in bed als ik voel dat ik mijn polsband nog om heb, ik doe die af, rol me om … en voel een stekende pijn in mijn schouder. Ik leg mijn polsband op het nachtkastje en denk dat ik een verkeerde beweging maakte. Dan denk ik dat ik misschien op de rits van het hoofdkussen ben beland. Dat kan niet.

Verkeerde beweging dus en ik leg me goed om weer te proberen de slaap te vatten. De pijn blijft, meer nog … die wordt erger en spreidt zich verder uit.

Op het ogenblik dat ik licht misselijk word tast ik naar mijn schouder en voel knobbels en acht ik het nodig om even het licht weer aan te maken.

Dan zie ik een groot beest over Lucs kopkussen zwalpen als ware het zo dronken als een zat varken. Ik pak mijn bril om dat beest beter te bekijken: een wesp! Ik die er tegen ben om die beesten agressief te maken, ben blijkbaar bovenop een wesp gaan rollen.

En even later toont de spiegel op de badkamer me twee bulten. Ik sta er niet verder bij stil. Luc die me had horen stommelen -van de slaapkamer naar de badkamer, potje pakken om beest in te steken (ik ging die echt niet op ons bed dood meppen), in de spiegel naar bulten kijken, van de badkamer terug naar de slaapkamer, wou beest pakken en in potje- kwam tesamen met mij op de kamer aan.

Hij heeft de wesp buitengegooid en heeft daarna Fucicort op de beet gesmeerd, waarna we ons pas gingen afvragen of één wesp twee keer kan steken. Dat die Fucicort eigenlijk al over datum was sedert eind 2017 was op zich niet zo erg, de tube was nog niet geopend. Ik had die om bij eventuele ernstige reacties op dazenbeten te smeren, maar de dazenbeten van de laatste jaren waren milder en waren met gewone insectenzalf te behandelen.

Daarna ebde de pijn langzaam weg, de lichte misselijkheid bleef.

Bij het opstaan was de pijn helemaal weg en weet ik niet ik nog een ijl gevoel had of dat ik enkel dacht dat ik een ijl gevoel had doordat ik trachtte uit te pluizen of het zo was of niet.

Dat we met rare situaties zitten wat wespen betreft vertelde ik al meer, zoals in het logje over de dode wespen waarin ook nog gelinkt wordt naar vroegere voorvallen, wel niet naar alle, maar de belangrijkste.

En ja, we vinden nog steeds talrijk dode wespen in de wateropvang van de dakgoot. Dode wespen hier binnen vond ik deze winter tot nog toe niet en dat mag zo blijven. Levende ook liever niet, zeker niet als ze in ons bed willen overnachten.

Heeft het opbergen van de kerstdecoratie voor een uitvliegen van bewuste wesp gezorgd?