De zoo is helemaal anders. Het was zo heel lang geleden dat mske er was dat ze er eigenlijk zo goed als niets meer herkende. Beter voor de dieren.

Het magische van vroeger zag ze niet meer, al bleken Amke en Ella dat wel te zien. Met open mond keek Ella verrukt terwijl Amke lustig babbelde over alles wat ze zag. Soms stond Slow al enkele meters verder met de buggy en bleven de kindjes als verankerd staan kijken. En er was veel te zien. De kleine olifant die samen met zijn moeder een bad nam, de zeeleeuwen, -robben en -honden die Amke de verbaasde uitroep ontlokten: “wàt is dàt?”, nijlpaard Hermien met haar beebie Imani, de pinguins die net eten kregen, … Ze konden er niet voorbij.