Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

God stalken

Dit is de andere van die logs waarvan ik reeds zei dat ik ze wat in beraad had gehouden. De mensen zouden maar denken dat ik aan het doemdenken was moest ik ze tijdens de volle coronacrisis gepost hebben.

Er was een tijd dat men ons leerde bidden, zowel thuis als in de school. Daarom leerden ze ons gebeden afratelen, waarvan ik later dacht dat het toch de bedoeling niet was. Want Christus had het Onze Vader als voorbeeld gegeven en dat was eigenlijk meer een praten dan een afdreunen van een voorgekauwd versje.

In deze tijd en in mijn geval zou dat dan als volgt gaan:

Onze Vader
Rie van de Grote van Van Kater
Die in de hemel zijt …

Geheiligd zij uw naam laat ik er af en ‘in de hemel’? Dat weet ik niet.

Daar wil ik het nu niet over hebben, maar kan je je voorstellen wat God moest denken toen de hele mensheid in alle talen der aarde de hele dag aan het afdreunen sloeg?

Zou hij niet eens aan Christus gevraagd hebben: “Zeg Zoon, wat bezielde je in ’s hemelsnaam? Je weet toch dat ze alles letterlijk nemen?”

Goed, maar ik vroeg me al die jaren af of het alternatief dan beter is/was, dat een mens persoonlijk ging worden in zijn gesprekken of dat het weeral een oeverloos gezaag werd over allerlei gunsten die ze wilden verkrijgen?

En weerom sprak God tot zijn Zoon: “Gelukkig hadden we tijdens die Corona-crisis ons Maggie nog. Toen zijn ze in Block: ‘Blijf in uw kot’ gaan zeggen”.

Previous

Nog wat! Wat nog?

Next

Te wakker in slaapstand

13 Comments

  1. Dat afratelen werd er vroeger ingestampt. Tien weesgegroetjes en een onzevader. Dan moest je gewoon aframmelen en tellen. Daar heb ik nooit de zin van ingezien.
    De foto is prachtig boven je logje. Familie?

  2. elsje

    Dat afrafelen ik heb het nooit begrepen, en God waarschijnlijk ook niet. Dat heb je mooi getypeerd. Wat een schitterende foto, je zou bijna zeggen: toen was geluk heel gewoon. Je opa heeft een prachtige haardos en een besnorde mooie glimlach.

    • ms

      Het nut van dat afraffelen was denkelijk enkel en alleen om te bewijzen dat ze de kudde in goede banen konden leiden. Zo lang ze die gebeden in hun hoofd opsloegen dachten ze niet zelf na … of zoiets.

      Eigenlijk vind ik het op de foto nogal duidelijk dat oudtante en de nicht in de stad woonden, terwijl mijn (over)grootouders toch mensen van het land waren.

  3. Leuke vrolijke familiefoto.
    Dat afraffelen maakte niets uit, als je maar bad en bij de kerk bleef. Vervelend was die rozenkrans in de Mariamaand.
    De oude pastoor in ons dorp gaf zelf het voorbeeld, hij mummelde achter elkaar de hele mis door. ☻
    Echt praten met God werd gedaan, uiteraard om gunsten te verkrijgen. Of het hielp, weet ik niet.

    • ms

      Bij ons thuis werd er nogal een stukske afgeraffeld, ons moeder uitermate katholiek zijnde …

      Ik hoop voor haar dat ze een schoon plaats in de hemel veroverd heeft

      ?

      • Mijn moeder bad elke dag het Angelus voor het middag eten.
        Later raakte ze het geloof kwijt, niet in god maar inde priesters, van paus tot kapelaan. Ze wilde ook niet bediend worden.
        Het kan verkeren.

        • ms

          Wij moesten bidden, luidop. ’s Morgens, ’s middags, ’s avonds voor het eten en niet gewoon een onzevader en een weesgegroet en nog eens een morgen- en een avondgebed.

          In mei was het iedere avond rozenkrans of rozenhoedje.

          Raar eigenlijk dat mijn jongste broer en zus dat nooit moesten doen.

          • Streng hoor. En het werd geaccepteerd?
            De jongsten niet? Veranderende tijden? Dat speelde natuurlijk ook mee.

            • ms

              Het was een ongezonde toestand, altijd geweest. Als je van bij je geboorte zo onder de duim gehouden wordt en gemanipuleerd dan kan je niet anders dan volgen.

              Het lijkt onbegrijpelijk (of zou het eerst in de media moeten beschreven worden), dus praat ik er met niemand meer over. Ze bekijken mij

  4. Door met niet katholieke christenen in contact te komen heb ik de ware inhoud van dat onze vader leren kennen, iets wat me nooit op school of waar dan ook in die tijd duidelijk gemaakt werd. Van afratelen is nooit iemand beter geworden.
    Mooie oude foto.

    • ms

      Ik heb dat wel zelf opgemerkt, dat het eigenlijk nogal zinloos was om hetzelfde gesprek meermaals per dag te moeten voeren.

Laat een reactie achter bij BertieReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén