Gezien onze verminderde bewegingsvrijheid zal ik vandaag maar eens het voorvalleke vertellen dat voorafging aan de eerste zaagronde maar gebeurde na de eerste poging bij Zoneke.

Ik ging thuis die pancakes bakken en wat bleek? De pannekoekenpan deugde niet meer. Ik wou een nieuwe, maar dan wel een lage koekenpan.

Ik googelde en vond wat ik zocht. Die verkochten ze bij Ikea Wij met ons tweetjes reden richting Hasselt en kwamen stomverbaasd voor die wand met pannen tot de conclusie dat de betreffende pan er niet tussen hing.

Na enig navragen bleek dat die enkel in Nederland in de winkels te kopen was, maar ik kon ze ook bestellen. Ik deed iets dat ik normaal niet doe omdat ik nogal goed ben opgevoed, maar nu draaide ik me om liep naar de uitgang. Enig antwoord op bovenstaande was waarschijnlijk toch niet vriendelijk geworden en zou zo wat geklonken hebben als:

Ga ik een pan kopen zonder te zien wat ik koop? Zie ik er uit als iemand die een pan zou kopen zonder te zien wat ik koop?

Op de e-mailvraag van Luc aan de winkel kreeg hij als antwoord dat we in de toekomst op “.be” moeten googelen. Gelukkig moest ik me nu niet omdraaien om een minder vriendelijk antwoord binnen te houden. Als ik me hier omdraai kijk ik naar de schouw en die zou toch niet begrijpen als ik zeg:

Denken die nu écht dat ik speciaal op hun winkel heb gegoogeld? Denken die nu écht dat ik niet op pannekoekenpan heb gegoogeld?”

“Ik heb er eentje gevonden bij Casa” zei Luc even later “maar het is wel een specialleke”. Dat was ze. We waren direct verkocht en stapten weer in de auto, reden naar Hannut en kochten de pan.

Weet je wat nu extra komisch is? Bij ons volgend boodschappenrondje hing er toch een gewone lage pannekoekenpan in de Colruyt zeker … Die verwisselde natuurlijk ook van eigenaar.

Zodoende hebben wij nu de luxe van een lage koekenpan voor pannekoeken en een smiliepan voor pancakes.