Bij het nalezen van verscheidene andere blogs valt het op dat de mensheid toch weer altijd opnieuw in een fout vervalt die onoplosbaar blijkt te zijn, nl. het zich bemoeien met de zaken van anderen.

Want waar halen mensen het recht om te bepalen dat deze of gene blog geen reden van bestaan heeft of dat zelfs een volledig soort blogs niet zou mogen bestaan?

Heel waarschijnlijk zien ze alles van uit hun eigen oogpunt en verliezen daarbij uit het oog dat andere mensen, die helemaal anders tegen de wereld aankijken, misschien precies hun blog niet te pruimen vinden.

Dit gezegd zijnde ga ik nu even, om mijn frustraties af te reageren, een match “pets-op-a-toot” en “pak-es-pak” spelen tegen Karboenkel op de tatami die in de woonkamer ligt.

Slu!