Vannacht was mske oude foto’s aan het sorteren in de pastorij van een dorp waar ze lang geleden heeft gewoond. Plots kwam de pastoor in de kamer ernaast binnen mét moe en mske hoorde moe roddelen over mske. Ze maakte Slow zo zwart als een oejlezak. En mske schoot uit haar krammen en vertelde moe eens haarfijn wat ze over haar dacht, want tenslotte had moe nog nooit een woord gewisseld met Slow, hem enkel eens op afstand gezien op de trouw van Kozzeke.
 
Gelukkig wordt een mens op zulk ogenblik wakker. Zo ook mske en ze voelde de veilige aanwezigheid van Slow naast zich en dook nog wat verder weg in zijn armen.
 
Toen ze wakker werden was het al relatief laat en Slow maakte de opmerking dat ze nog nooit pistoleekes gaan halen waren sedert ze hier wonen. Hij sprong uit bed en vertrok. Toen hij terug kwam plaatste hij “enkele” van zijn aankopen in het broodmandje: twee croissants, twee keizersbroodjes, twee sandwichkes, twee pistoleekes. mske vroeg of hij de ganse winkel had leeggekocht. Bleek dat hij er van elk nóg twee had en bovendien nog een acht, een marsepeinkoek en twee rozijnenkoeken omdat je toch van alles eens moet proeven. En dan zeggen ze dat ze willen vermageren … de schrokkers!