Ze rammelen er hier nogal mee. Met ons huizeke hé! Eerst die storm van eergisteren. Dat waaide zo erg dat ik wou dat die ander ramen er al hadden in gestoken. Dat was net of je de wind door ’t venster doorheen voelde. Maar gisteren morgen was het rustig.

Gisteren avond zo ineens een lawijt! Maar een lawijt! En Slow keek zo direct in honderd richtingen tegelijk terwijl hij vroeg: “wat is dat”. “Och” zei mske “dat is zeker weer ne camion die den berg afdondert, kijk maar es door ’t venster”. Nu bleef die camion maar van die berg afdonderen en Slow zei: “dat is den donder” en hij schoot als een bliksem naar boven om het venster gaan dicht te doen.

Het is bij die ene rare slag, die meer een grommel was, gebleven en een bliksem heeft mske ook niet gezien. Maar er was toch geen onweer voorspeld?