Stond het wandelen wat op een laag pitje, bij een verblijf in Zonekes huis kan je echt niet binnen blijven. Dat bos lokt je zo naar buiten, Nitro trouwens ook.

Mistig als die dagen waren zou je verwachten dat we het aan ons zouden hebben voorbij laten gaan, maar neen.

Eens thuis wilden we doorzetten, alle dagen een goeie 4km, dat zou toch geen sleur worden, zo dachten we.

Vrijdag gingen we een toerke over de betonnen veldwegen, zaterdag ook. Zondag dachten we: “weeral hetzelfde” en bleven thuis.

Ach ja, op de weekdagen werken de meeste mensen wel en stappen we straks wel de auto in om naar de wandeling te rijden.

Maar dat: “stappen we de auto in” hangt serieus mijnen hoebel uit. De prijs van de naft is er niet naar.

Een -kleine- impressie van de voorbije week. De foto van de man en de hond staan er niet bij. Die houd ik voor mezelf.