Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Storm? Of hevige wind?

Als ik nu toch iets zou moeten schrijven over de storm, dan zou ik precies hetzelfde schrijven als twee jaar geleden.

De ene storm, in dit geval twee waarbij een serieuze, was nog maar net voorbij, de schade was nog niet genoteerd, het puin nog niet geruimd of de gazetten stonden al vol met een een aankondiging van een storm voor zondag en gisteren.

Als ik de weerapp van het KMI bekeek denk ik dat ik toch de voorbije dagen bij dat soort windsnelheden -60km/u- ging wandelen, al ging ik vrijdag al vroeg genoeg, nog vóór Eunice voet aan land zette. Het was serieus winderig.

Ik ging niet, zoals sommigen die wél Eunice trotseerden, wandelen op het strand. Ik bleef weg van strand en kust en ging dus ook niet in een gevaarte van 30m hoog. Wie nu beweert dat ik de schuld bij de slachtoffers leg, dat doe ik niet. Ik verkoos alleen maar om het zélf niet te doen.

Ik bekeek van dag tot dag of en wanneer ik zou gaan wandelen. Zaterdag en zondag stapte ik, volgens de weerapp van het KMI bij snelheden van 55km per uur een toerke rond het blok. Dat was ferme wind op kop.

Op maandag wou ik sowieso thuis blijven, dat was de ideale dag om eens een rustdag in te lassen. Zondag, net na het wandelen, had de artrose gezeurd. Bovendien werd er veel regen voorspeld.

Een regendouche heb ik hierboven ook en die heeft tenminste warm water.

Wat ik me wel beklaag? In de hoge boom, die zichtbaar is door het woonplaatsvenster, zag ik de voorbije week een duif in het nest dat er al zolang zit. Ik wou een foto nemen maar besloot het niet te doen. Ik zou te veel moeten inzoomen.

Nu moet ik niet meer inzoomen. Het nest is weg.

Misschien moet ik in de toekomst gewoon zulke opwellingen als voorbodes beschouwen.

Previous

Een leesweek

Next

De familie bloemkool

15 Comments

  1. Dat is een aardige en misschien ook wel verontrustende gedachte: Als je de neiging krijgt een foto te maken en je ziet ervan af, dan zal het onderwerp van je niet-genomen foto de volgende dag verdwenen zijn. Dat opent perspectieven! 🙂

    • ms

      Zo zit het niet echt. Maar maakte je nog niet mee dat je een voorgevoel hebt en als je niet ingrijpt het écht gebeurt?

      Nooit iets echt belangrijk maar een tas koffie die omvalt of zo.

  2. elsjeveth

    Ja dat heb ik wel zo´n oh nu gaat er iets gebeuren gevoel, ik zag laatst een kereltje fietsen van een jaar of zes en Joost mag weten waarom dacht ik, als dat maar goed gaat. En ja hoor swoessjjj daar lag hij met fiets en al op de stoep. Gelukkig geen schade behalve de schrik. Je vraagt je dan af, hoe kan dat…iets zien gebeuren voor dat het zover is. Spijtig van het nest en voor de familie duif 🙁

  3. Het lijkt mij just geweldig op het strand of elders aan de zee. Ik zou er naar toe willen lopen maar het si te ver. ☻
    Jammer van de duif en het nest,. In het vervolg het doemdenken uitschakelen 😏 je weet maar nooit.

  4. Daar zie je de zee niet. ☻

  5. Ik wilde naar buiten tijdens Eunice. Er kwamen constant mensen aangewaaid hier bij het water. Mijn man weerhield mij. Ik mocht niet van hem. Hij vond het niet verantwoord en gevaarlijk. Misschien maar beter zo.

    • ms

      Er werd opgeroepen om niet naar het strand te gaan.

      Daar houd ik me dan aan omdat die mensen, die die oproepen doen, wellicht beter op de hoogte zijn van de risico’s bij bepaalde weersomstandigheden en -fenomenen.

      Bovendien wonen we ook te ver van de kust. 😉

  6. Best is binnenblijven bij zo’n stormweer. Wandelen kan later wel. Soms zie je voor je wat er zal gebeuren en dan het gebeurt het echt. Vraag me niet hoe zoiets kan.

    • ms

      Daarom ben ik gisteren dus niet gaan wandelen. Achteraf gezien had dat best gekund.

      Vandaag zou ik ook niet gaan maar toen de voorspelde regen uitbleef heb ik toch maar mijn wandelschoenen aangetrokken.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén