Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Koffie met bitter’n

Ooit, lang geleden, leerde mijn moeder me koffie maken.

Eerst moesten de koffiebonen in de koffiemolen. Dat was een houten bak in relatief sierlijke vorm met een draaihendel.

Dank zij die sierlijke vorm kon ik die tussen mijn kinderknietjes knellen anders draaide de molen gewoon mee, zo sterk waren de koffiebonen.

Eens gemalen moest het schuifje uitgekiept worden in de koffiebeuzze. Die bestond uit een ijzeren ring die op de koffiepot paste waarin een linnen beurs hing, die na slijtage werd vervangen door telkens een nieuw zelfgemaakt exemplaar, al vond mijn moeder de -in die tijd opkomende?- jersey beter omdat die het vocht beter doorliet maar die ging dan ook zwaar door hangen.

Maar alvorens aan het water te beginnen moest er eerst ook “bitter’n” bij de gemalen koffie. De hoeveelheid -soeplepel of koffielepel of gewoon eens schudden- weet ik niet meer. Dat gruis kwam uit een pakje waar chicorei op stond.

Ondertussen was het water in de moor wel gekookt en kon het opschenken beginnen. Niet te snel of de koffiebeuzze liep over, niet te traag want dan duurde het te lang.

Later kwam er een elektrische koffiemolen. Daarvan moest wel het plastic deksel tegen gehouden worden, anders vloog het er af. Dat deksel was dan ook al snel gebarsten en werd hersteld met een stuk plakband. Moest er nog chicorei in? Dat weet ik niet meer, al denk ik van wel.

Toen ik trouwde heb ik het bittere bocht naar de vergeethoek verdreven. Chicorei was -zo vertelde men mij- de wortel van het witloof. Of het waar was …

Het stamde uit de oorlog -zo vertelde men mij- en zou tijdens die oorlog ook helemaal als vervanger van koffie hebben gediend.

Nu herinner ik me wel de eigen elektrische koffiemolen, een rode, waarvan het plastic deksel ook vast gehouden moest worden. Die had Ex eens gewonnen bij een loopwedstrijd maar of we die überhaupt hebben gebruikt of maar ineens voor de reeds gemalen koffie kozen is een herinnering die vervlogen is in de tijd.

Feit is dat de percolator toen al snel zijn intrede heeft gedaan. Die hebben we wel jaren gebruikt tot ik op de Nescafé Gold Dessert ben gestuit en dat sedertdien mijn favoriet werd en bleef. Gemakkelijk, lekker en snel klaar.

Ik heb, net voor corona, de oude houten -niet die van mijn moeder- koffiemolen, die ik nog had, op de rommelmarkt verkocht. Ik ben nog altijd erg voor retro maar niet op het vlak van koffie.

Previous

Herinneringen opgefrist

Next

Nog een mislukte foto

9 Comments

  1. Ha ja, die koffiemolens, handgedreven en elektriek met wegspattende deksels. Ik denk dat zo het verhaal van UFO’s de wereld in gekomen is. In Nederland deden huisvrouwen vaak Buisman bij de koffie. Dat poeder zat in een busje en was…. even googelen…. de vervanger en opvolger van cichorei en bestond uit gebrande suiker. Het kwam met een lief lepeltje, klein natuurlijk want Nederlanders zijn zuinig. 🙂 Het bestaat nog steeds, nu onder de naam Buisman Aroma. Ik zie het nooit meer gebruikt worden, maar kennelijk is er nog vraag naar.

    • ms

      De chicorei zoals ik die kende zie ik niet meer in de supermarkten. Misschien ook gewoon omdat ik er niet op let.

      Maar suiker, ja, dat is natuurlijk een lapmiddel om iets lekkerder te -willen- maken.

      Aha! Die vliegende deksels was dus geen mankement aan onze koffiemolens maar een algemeen verspreid gevaar voor de veiligheid. 😀

  2. De evolutie van de koffiemolens zoals je beschrijft heb ik ook meegemaakt. Gelukkig kan je tegenwoordig de koffie gemalen kopen. Chicorei gebruikte mijn moeder ook. Geen idee waarvoor dat beetje Chicorei nodig was.

    • ms

      Blijkbaar een overblijfsel uit de oorlog.

      Voor mij hoeft het niet. Als de koffie zo duur zou worden dat er chicorei bij moet, zal ik wel water drinken.

  3. elsjeveth

    Koffie nu een hele industrie met koffie machines die je halve aanrecht vullen en een vermogen kosten…sinds het lepeltje buisman bij de koffie is er veel veranderd.

    • ms

      Daar doe ik allemaal niet aan mee. Ik lust wat ik lust en modeverschijnselen zijn aan mij niet besteed.

      Al zal ik geen koffie van Starbucks weigeren. 😉

  4. Waar is de tijd van chicorei in de koffie… Ik heb hier ook nog zo’n antiek koffiemolentje.

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén