Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Hoe mske tot de conclusie kwam dat de bel niet belde

De telefoon had gerinkeld en de stem had verteld dat Slow een uurtje langer bleef werken. mske’s fiets stond geladen om naar de winkel te vertrekken en mske wist nu niet goed waaraan of waaraf. Gaan? Of niet gaan?

De vrijdag was toch al naar de knoppen, waarover later meer, en als ze alleen ging had ze nog de ganse zaterdag vrij om te werken. Maar moest Slow vandaag wel werken? “Ik ga” zei mske en legde een notake op Slow’s buro en ze vergat het lottokaftje en vergat de zak voor diepvriesgoederen en vergat de sleutel van de voordeur te trekken, wat ze normaal gezien altijd doen als ze weg gaan.

Ze kwam terug met haar wage … bak vol geladen en slechts één pizza, want ze had die diepvrieszak niet bij gehad. Ze opende het sluitsysteem van de poort, duwde er met haar fiets tegen, noppes!

Slow was dus thuis gekomen en had de grendel al voorgeschoven. mske’s fiets beukte tegen de poort. Dat geeft dan zo een zalige metalen klank die galmt door het ganse huis. Ze hoorde door het geopende venster van de badkamer Slow de badkamerdeur openen en sluiten. Aangezien hij er zo lang over deed beukte ze nog maar eens tegen de poort. Nog altijd geen reactie.

En die sleutel zat nog op die voordeur, zodoende kon ze langs daar ook niet binnen. Dus belde ze aan, maar ze hoorde de gekende dingdongdingdong niet. Ja lap! Ze ging terug naar achteren, nam haar gsm en belde op. Ze hoorde weer de deur van de badkamer. Slow nam op. “Kan ik hier vandaag nog binnen?” vroeg mske. “Verdorie” zei Slow en “wacht efkes”.

Wacht efkes, wacht efkes, niks te wacht efkes! mske begon haar geduld te verliezen. Die pizza die kon elk moment uit zichzelf die bak uit lopen. Ze beukte nog eens met haar fiets tegen de poort.

Eindelijk ging de achterdeur open. Slow verscheen en sloop richting poort. “Dat ziet toch niemand niet” zei mske toen hij zich achter de poort trachtte te verstoppen en ze reed haar fiets binnen.

“Ah ja!” de bel doet het niet” zei ze terwijl Slow zich in zijn floeren vaan haastig naar binnen spoedde.

Previous

Elf september 2001

Next

Over een oveke dat niet ovende

6 Comments

  1. hihihi ik zie Ms-ke al staan beuken met haar fiets tegen de garagepoort. * BONK BONK *

    Maar ahum …
    die ‘floeren vaan ‘ … ?

    Bedoelde daarmee gelijk dat wij in’t antwerps zeggen ‘ in zijne flikker ‘ … ?

    Als dat zo is, kan ik geloven dat ie naar binnen spurtte … loooooooooooool

  2. ms

    Bijna !

    Dàt wou hij niet riskeren, stel dat die van hierneven net kwamen kijken of de was nog niet droog was.

  3. ’t was toch niet vrijdag de dertiende?

  4. Hahahaha…in z’n floeren vaan…die moet ik onthouden hahaha je kunt je daar van álles bij voorstellen! hehe!
    Je was trouwens wél goed voorbereid vertrokken hè! woehahahahaa!

  5. ms

    Aaah ! Maar dat is ergens normaal hé. Normaal gingen we met ons twee gaan. Normaal trekt Slow de sleutel van de voordeur, steekt het lottokaftje in zijn heuptaske en de diepvrieszak onder de snelbinder.

    Ziede, simpel hé, ik had gewoon niet gedacht aan wat hij niet mocht vergeten.

  6. ms

    Neen, vrijdag den tienden …

Laat een reactie achter bij KlaverkeReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén