Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Het mysterie van de banaan

Aangezien vakanties bij Sunparks meestal op hetzelfde uitdraaien, zoals veel wandelen, ga ik het daar op zich niet over hebben.

Ik ga wel enkele kleinigheden vertellen, anekdotes bij manier van spreken, bestemd voor de annalen van dit blog. En we beginnen met een mysterie.

Meestal bij het wandelen nemen wij een banaan mee voor onderweg. Soms -afhankelijk van het weer- ook een flesje drinken.

Bij de tweede wandeling valt na een kilometer of twee mijn nikkel en ik zeg: “Ik heb mijn banaan niet mee”. “Ik wél” juicht Luc “Ik wel!” op wel erg triomfantelijke toon.

Op zeker moment neem ik mijn fleske drinken en Luc vraagt: “Mag ik een sloekske?” want hij heeft er geen bij. En ik zin op wraak en denk: “Wacht maar manneke, tot gij aan die banaan begint …”

Maar … Er was geen banaan. Waar was die banaan gebleven? Luc heeft zijn schoudertas binnenstebuiten gekeerd, de zakken van zijne frak binnenstebuiten gekeerd en heeft nà de wandeling de hele auto binnenstebuiten gekeerd.

De hotelkamer heeft hij niet onderhanden genomen, daar lagen de andere bananen nog. En bananen hebben de onhebbelijke gewoonte van op elkaar te lijken.

Twee dagen later gaan we twee wandelingen samenvoegen, wat ze langer maakt maar ook maakt dat we terugkomen langs het vertrek van die eerste.

Grijpt Luc me ineens bij mijn arm, zoals hij doet als hij een ree of iets anders interessant ziet.

In de graskant ligt …

(Lees verder onder de foto)


… half zwart geworden. Hoe is die uit die schoudertas geraakt? Dat vroegen wij ons af en dat vragen wij ons af. Waar ze gebleven was, weten we dus intussen.

Luc heeft die banaan voorzichtig opgepakt en terwijl hij die omhooghield en ze aan alle kanten monsterde, constateerde hij: “Alle mysteries lossen zichzelf op”. Ik heb een beetje wraak genomen door heel serieus en quasi gemeend te zeggen: “Nu kan je die hier opeten”.

Hij keek verschrikt, hij wees op het zwart, hij duwde ze wat plat en hij zei stellig: “Ik ga die gewoon in de vuilbak gooien”. Voor dat beteuterd gezicht alleen al zou je zo’n fratsen uithalen.

Arme banaan. Zelfs de ganzen die daar graag in die buurt vertoeven hebben haar niet gelust.

Previous

Een trio minus één

Next

Zegt Luc1

14 Comments

  1. Een avontuurlijke banaan. Hij heeft zich nog proberen te camoufleren maar het heeft niet mogen baten.

  2. Ga met die banaan zou ik zeggen maar die banaan zag het duidelijk niet zitten.

  3. Wat een leuk verhaal heb je ervan gemaakt, en die banaan, nou ja die is op avontuur gegaan en is tenminste niet opgegeten 😉

    • ms

      Ik denk wel dat de mieren ondertussen wel in zijn gele achterste hebben gebeten.

      Alhoewel … 🤔 … die vuilbakjes worden ook leeggemaakt. Wie weet waar die banaan ondertussen is beland …

  4. elsjeveth

    Een banaan op avontuur. Het heeft hem niet veel goeds opgeleverd, zelfs voor consumptie niet meer goed genoeg. Het mysterie blijft echter onopgelost.

  5. 😁😂, een detective is er niets bij. Maar de hamvraag blijft: HOE KWAM DIE BANAAN DAAR???

  6. 🤣 Wat een schitterend verhaal, ik zie het helemaal voor me. Hier kan ik zo van genieten! En ja, van een banaan ook 😉 als ze niet zoek is.

    • ms

      Bananen horen bij onze dagelijkse kost.

      Het is wel de eerste keer dat we met een rebellerend exemplaar te maken kregen.

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén