Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Konijn met pruimen – vervolg

Ziezo! Nog iets om van niet meer wakker van te liggen. De vraag: “Lust ik konijn met pruimen of niet?” is beantwoord.

We liepen door de Colruyt en terwijl Luc stond te kiezen welk beleg hij deze keer zou willen meenemen viel mijn oog op de toog van de beenhouwerij waar het konijn met pruimen -klaargemaakt en al- naar mij stond te knipogen.

Na een kort -Ja? Neen?- overleg met Luc belandde het in de winkelkar.

Lusten we het? Ja!

Of we het nog gaan kopen zal de toekomst moeten uitwijzen. “Misschien iets voor speciale dagen” zei Luc.

Previous

Gedroogde bloemen

Next

Overarms

12 Comments

  1. Weer iets toegevoegd aan de mogelijkheden voor de dis. Altijd goed.

    • ms

      Hadden we het niet geprobeerd, ik zou het niet gemist hebben. Maar daarmee is een lichtelijk scheve situatie van vroeger -bij manier van spreken- ook recht gezet.

  2. De ene houdt het als huisdier, de andere slaat het in de pan. Ik moet geen van beiden.

    • ms

      Ik hield ze ook even als huisdier, met bijzonder dramatische afloop.

      Ik at het één keer als kind en maakte er mij vies aan. Ik dacht de pruimen.

      Nu wou ik het weten en ik weet het.

  3. Nooit zelf klaargemaakt zo’n door en door Vlaams gerecht?

    • ms

      Neen. Het verhaal begint dus bij mijn grootmoeder die konijnen hield.

      De dag dat mijn moeder een konijn voor de pot mee naar huis kreeg zag ik dingen in de keuken die een kind niet als “normaal eten maken” ervaart. Moet ik verder vertellen? Want Luc wil dat verhaal zelfs niet horen.

      Toen het op tafel kwam wou ik er niet van eten, ik vond het vies, ik vond die pruimen er in verschrikkelijk en ik heb het nooit meer gegeten en zeker niet klaar gemaakt.

      Nu ik, net voor de eindejaarsperiode konijn met pruimen aangeprezen vond, vroeg ik me af hoe het nu juist zat, want gedroogde pruimen breng ik soms wel mee om zo op te eten, maar ze belandden ook nooit in een kookpot.

      En nu stond het er, klaargemaakt en al.

  4. Keilekker hier in Zuid Limburg ook wel gemaakt met konijn in het zuur met pruimen in de winter veel gegeten.https://lekkertafelen.nl/recepten/hoofdgerecht/stoofschotel/konijn-in-het-zuur/
    fijne zondag en eet smakelijk
    houdoe
    Robert

  5. Als we eens in de Ardennen zijn in een bepaald dorpje, dan wil mijn echtgenoot daar altijd konijn in trappist eten – ik neem iets anders. Nadat mijn dochter als kind een konijn als huisdier nam, waar ik mij ook ging aan hechten, kreeg ik geen konijn meer naar binnen.

    • ms

      Daar heb ik gelukkig geen probleem mee. Al zou ik geen konijn eten dat ik gekend had.

      Als ik het zo koop is het vlees.

  6. Eindelijk zekerheid, na talloze jaren. Je hebt er lang over gedaan .😁

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén